kust, Wave Rock en veel vliegen

Vrijdag 30 januari 2015
We doen ‘s ochtends rustig aan en gaan dan eerst wat broodnodige boodschappen doen. Hadden we keurig alle lege bierblikjes en lege flessen verzameld, blijkt dat men alleen in Southern Australie hier statiegeld voor terug geeft. Nou dan gaan ze gewoon in de vuilcontainer.
Gaan nog even bij de bibliotheek internetten en de krant lezen en Martje koopt daar dan nog enkele Engelse boeken die men in de verkoop heeft voor een $ per stuk.
In de omgeving van Esperance rijden we een route over met mooie vergezichten over de oceaan.
‘s Middags hadden we lekker in de zon bij de camper op onze campsite willen zitten, maar er is weinig zon en een frisse wind en we moeten ons in de camper vermaken met een boek en/of een spelletje op de laptop. In de krant stond dat het af ging koelen tot 17 graden ; dat is een hele tijd geleden dat we zo’n lage temperatuur hebben meegemaakt. Zo zit je in de hitte met meer dan 50 graden en enkele dagen later moet je weer iets over je T-shirt aantrekken tegen de kou. Goed we mogen niet klagen want in Nederland is het nog een tikje kouder.

Zaterdag 31 januari 2015

Martje gaat eerst even een rondje hardlopen, zodat ze vanmiddag weer taart kan eten. Het is in Esperance fris en het is bewolkt (volgens mij de eerste keer in Australie dat we bewolkt weer hebben). Daarna vertrekken we naar Hopetoun 240 km verderop, ook aan de Oceaan. Het is een mooie camping in de duinen en we staan niet meer zo dicht op elkaar als we inmiddels aangewend waren. Je kunt merken dat de schoolvakantie er haast op zit, want het zijn voornamelijk ouderen op de camping. Volgens mij zijn we het op 1 na jongste stel.
Hopetoun heeft ongeveer 500 inwoners. Als we geïnstalleerd zijn op de camping (het stroom aansluiten en dan zijn we klaar) gaan we in het dorp op zoek naar een stuk taart. Dat is er: in een Fish & chips snackbar, annex koffie & taart cafe, annex hardwarestore. Te midden van deze spullen eten we de overigens heerlijke taart op.Deze tent heet Hardware Cafe.
De hele middag kunnen we lekker buiten in de schaduw zitten en hebben we geen last van de wind.
‘s Avondslopen we een rondje over het strand en dan de camper weer in, want er steekt weer een frisse wind op. De gemeente waar dit dorpje bij hoort is 12,800 vierkante kilometers en telt 2500 bewoners. S middags horen we een politie sirene. Kennelijk een prio 1 melding in het dorp. Waarschijnlijk kwam de politie voor de melding uit Ravensthorpe, het naburige dorpje 50 kilometer verderop. In de etalage van de makelaar zien we stukken land te koop: voor ongeveer 1000 hectare landbouwgrond (extensieve teelt) vraagt men $ 1.200.000. Dus als iemand geld over heeft voor een ruime kavel…..
We hebben hier weer geen internet. Toen ik het bij de camping mevrouw vroeg keek ze mij aan alsof ik een domme vraag stelde. Toen ik vroeg of er ergens in het dorp wifi was zei ze dat zich dat werkelijk niet voor kon stellen ( weer alsof ik een domme vraag had gesteld). Maar ja, we hebben wel een vreselijk mooi plekje. Misschien blijven we zelfs 2 nachten want we hebben nog alle tijd om rustig aan te doen.

Zondag 1 februari 2015

Het is alweer februari! Wat gaat het alweer snel!
Ondanks dat we niet helemaal vlak stonden hebben we lekker geslapen. Vannacht was het helemaal helder met een mooie sterrenhemel. Er is hier bijna geen restlicht dus de sterren zijn heel goed te zien.
Martje gaat vanmorgen eerst even een uurtje op het strand liggen. Het water is koud en als de zon nog niet warm is dan trekt zwemmen niet. Daarna gaan we naar de Fitzgerald River National Park die 10 kilometer verderop begint. We rijden totdat de verharde weg ophoudt, ongeveer 30 kilometer het park in. We worden verstandig en mijden nu onverharde wegen.
Het Nationaal Park omvat een lang stuk van de kust met veel mooie baaien met wit strand, hoge golven en soms rotsen. Aan het einde van de verharde weg wandelen we door met struiken begroeide duinen naar het strand. Het was zonnig weer, volgens mij 25 graden en lekker zweten. De wandeling was het wel waard want we kwamen bij een mooie baai uit. Onderweg hebben we nog wat mooie planten op de foto gezet.De planten en bloeiende bomen vind ik hier geweldig! De heuvels en bergen zijn begroeid met planten die van afstand op heide lijken maar stekelig en taai zijn.
We stoppen bij 1 van de baaien om onze lunch te eten; dat is nu het voordeel van een camper: altijd alles bij je! Terug op de camping gaan we lekker zitten (sigaar roken en borduren) en is de middag ook weer zo om.
Een van onze handdoeken is zoek/gestolen wat wel balen is want die moet weer ingeleverd worden. Morgen maar eens op zoek naar een nieuwe.
Het gaat hier ‘s avonds behoorlijk hard waaien: een koude zeewind. Gelukkig staan we op deze camping meer beschut dan in Esperance.

Maandag 2 februari 2015
Voordat we vertrekken uit Hopetoun gaat Martje naar het strand en zee. Deze is vandaag rustig en het waait minder hard. Dus lekker om te zwemmen. Het water is fris maar lekker als je er eenmaal in bent. Er zwemmen 3 dolfijnen ongeveer 50 meter vanaf het strand. Heel rustig, parallel aan het strand en die af en toe boven komen met de kop en de rug. Leuk!
Martje kletst even met wat mede- kampeerders: het zijn gepensioneerden die de koelte opzoeken, De ene man was een goudzoeker die ten noorden van Kalgoorlie naar goud zocht. Het was in de afgelopen maand verschrikkelijk heet ( dat hadden wij ook ervaren) en nu de schoolvakanties voorbij waren ging hij de koelte opzoeken aan de kust. Volgens hem was de camping waar we stonden tijdens de school vakanties tjokvol. De andere man trok wat rond en zocht steeds aangenaam weer op. Zijn zoon was manager op een sheep station in het noorden met 95.000 acres ( het zal iets van 70.000 ha zijn gok ik). Daar hadden ze veel last van dingo’s. De zorg dat de schapen genoeg te drinken hebben was de grootste dagtaak van zijn zoon. 1x per jaar werden de schapen geschoren ( mits ze gevangen kunnen worden).

Na vertrek uit Hopetoun gaan we eerst naar Ravensthorpe om te tanken, boodschappen doen in die leuke winkel waar ze alles hebben:naast regulieren supemarkt dingen ook gereedschap, tuinslangen, schroeven, handdoeken, kampeerspullen,groente, fruit, toerist informatie, een bakker/slager en hele schone wc! We vinden weer een handdoek om de vermiste te vervangen. In Ravensthorpe zag Martje op de heenweg een leuke winkel: ‘Just one more stitch’. We gaan kijken en het blijkt een hele leuke quiltwinkel te zijn. Met mooie quilts. Martje krijgt weer de kriebels om aan de slag te gaan.
Dan gaat onze reis door eindeloze vlakkes of glooiende landerijen waar al geoogst is, naar Hyden - 250 km ten noorden van de zuidkust. Dit gebied hoort tot de Wheatbelt van West Australie. Af en toe heeft men nog wat eucalyptusbomen in de akkers laten staan. Gelukkig maar want anders werd het landschap helemaal saai. Het lijkt redelijk op het gebied rond Calgary in Canada. Regelmatig zie je graansilo’s staan.
Tegen 14.30 uur zijn we bij Wave Rock bij Hyden. Het is hier smoorheet en er zijn vliegen. We kopen een ticket van $ 10 voor entree naar de beroemde Wave Rock en sjokken door de warmte er heen. De vorige keer dat Louw hier was was het ook warm en waren er nog meer vliegen. We lopen de rots op en hebben van boven een mooi uitzicht op de omgeving. Tegen de rots hebben ze een dam gebouwd en op de rots hebben ze een betonnen muurtje gemaakt, waarschijnlijk om te voorkomen dat toeristen er af vallen en te pletter vallen 15 meter lager. Wel jammer dat men zo’n monumentale rots op die manier verpest.
Daarna zoeken we een camping. Die naast Wave Rock lijkt ons niet zo veel dus we gaan in Hyden kijken. De Tom tom is wat van slag en wijst ons naar de plek waar geen camping is. We willen graag iets met een zwembad en omdat we een zwembad op de camping bij Wave Rock hadden gezien gaan we daar toch maar heen. Het is niet bijster gezellig want er staat bijna niemand. Maar het zwembad is lekker koud!
Als Louw ons vlees op de BBQ bakt komen 2 van oorsprong Schotse mannen aan die ook hun avondeten bakken: lamskoteletjes, steaks, worstjes. En bier om het allemaal weg te spoelen.
Het koelt ‘s avonds af en we kunnen lang buiten zitten. Heerlijk! Hier op de camping moet Internet zijn maar het lukt niet om er op te komen.

Dinsdag 3 februari

Het uitslapen lukt steeds beter, vanmorgen slapen we tot 7.30 uur. Terwijl we buiten eten, gooien we stukjes brood naar 2 raven die rond stappen. Ze proppen hun snavel vol met brood, gaan het verstoppen en komen terug voor de volgende portie. Grappig!
Ons doel is de Stirling Range National Park en we willen op een camping bij een boerderij staan. De tomtom wil ons via een andere route hebben dan dat wij bedacht hebben maar uiteindelijk na een grindweg van 18 km komen we bij de camping. Het ziet er aardig uit, we kiezen een plek en terwijl Louw de stroom aansluit gaat Martje naar de WC. Buiten de WC hoorde je al een luid gezoem en toen Martje de deur open deed vloog een muur van dikke zwarte vliegen op. Verschrikkelijk! Gelukkig gingen ze niet op je zitten maar de wolk bleef in de wc hangen. Martje zei tegen Louw dat er een ‘awesome” hoeveelheid vliegen in de wc was. Louw ging naar de wc en stond 2 tellen later bij de struiken. Terug bij de camper besloten we hier niet te blijven.
Gelukkig was er nog een camping in het Nationaal Park, en die had wel schone en vliegenvrije wc’s. Ook hier is het lekker Australisch heet- geen weer om te wandelen. Gelukkig hebben ze hier ook een zwembad. De middag brengen we door in het zwembad en in de schaduw. De vliegen hier zijn wel vervelend; je blijft naar ze meppen als je buiten zit. Tegen de avond als het afkoelt verdwijnen ze.
Tegen zonsondergang lopen nog een rondje en kijken naar de mooie zonsondergang.
Bij Northcliffe bij Pemberton ( ongeveer 200 km verderop) woedt een bosbrand die ze niet onder controle krijgen. Je hoort op de radio welke wegen wel of niet veilig zijn. Veel mensen hebben al moeten evacueren. Volgende week willen we naar dat gebied.