Druk verkeer, drukke campings
Blijf op de hoogte en volg Martje en Louw
13 Februari 2015 | Australië, Bunbury
Woensdag 11 februari 2015
Onze overburen zijn vanmorgen om 4.30 uur vertrokken naar de wijngaarden om druiven te plukken. Dat is pas vroeg! Wij doen rustig aan want de winery’s gaan pas om 10 uur open. We halen een paar steaks en een aardappelsalade voor vanavond en gaan dan op pad.
Martje heeft een route van ongeveer 50 km uitgestippeld met allemaal winery’s. Bij de eerste geven ze geen tour en uitleg van het wijn maken maar je kunt wel gratis proeven. Louw is de skipper ( de Australische BOB) dus het proeven wordt de taak van Martje. Na 4 verschillende wijnen gaan we op stap naar de volgende winery ongeveer 5 km verderop. Dat is een hele grote en chique met deftige gebouwen en mooi aangelegde tuinen, Leeuwin Estate winery. Een aantal keren per jaar worden hier concerten gegeven door gerenomeerde artiesten waaronder: Diana Ross, Simply Red, Sting, London Philharmonisch Orkest. Bij deze winery kon je wel een rondleiding krijgen. Het was leuk om te zien hoe het gaat. Ze zitten deze tijd van het jaar volop in de oogst. Deze winery is best groot en presteert op de wereldmarkt goed met haar wijnen ( het dure segment want een lekkere Chardonnay kostte $92) In de oude voorraadkelder hebben ze nu allerlei kunstwerken van Australische schilders. Daar had ik best een paar van willen hebben!
Na de rondleiding moesten we natuurlijk ook even proeven. Daar zat een behoorlijk tempo in want het meisje wilde waarschijnlijk leukere dingen gaan doen dan het wijn verhaal weer eens aan toeristen vertellen. Na 6 verschillende wijnen geproefd te hebben vind Martje het genoeg. Het valt niet mee om voor de middag al dik aan de wijn te zijn… De rest van de winery’s bezoeken we niet meer. Martje heeft genoeg wijn gehad.
De winery tours gaan hier als zoete koekjes over de toonbank. Je kan tours van een halve of een hele dag doen. En dan wordt je in een busje van de ene naar de andere winery gebracht. En maar proeven, en maar proeven. Volgens mij koopt bijna niemand een fles wijn.
We wandelen door Margaret River wat best een druk plaatsje is. Bij een ijssalon krijgen we zin aan een ijsje en we krijgen ieder een fors ijsje. Het formaat van de porties is hier niet kinderachtig.
Terug op de camping rusten we uit totdat het tijd wordt om onze steaks op de barbeque te leggen. De BBQ en een overkapping met picnic tafels staan aan het rivier dus dat is een mooi plekje om te eten.
Inmiddels weten we ook hoe die blauwe vogel met de grote voeten heet: Purple Swamphen. En de Blue wren hebben we ook weer gezien.
Deze camping is een verademing omdat de gemiddelde leeftijd lager is. De afgelopen paar keer waren we op campings waar het merendeel “grey nomads” waren. Voordeel daar was dat we ons piepjong voelden. Hier staan veel jongelui die tijdelijk als wijnplukkers werken. Je ziet ze aan het einde van de dag aankomen, bekaf en ‘s ochtends zijn ze in alle vroegte weer vertrokken om een dag te werken.
Donderdag 12 februari 2015
Vandaag hoeven we niet zo ver te reizen, ongeveer een kilometer of 50. Bezoeken onderweg een sieradenwinkel van een bekende designer alhier. Hij heeft mooie dingen, maar daar staat ook een hele mooie prijs tegenover. Door naar Eagle Bay en daar pauzeren we even aan het strand. Het is redelijk bewolkt en we kunnen dus even zonder bescherming op het strand zitten. Even zitten we helemaal met ons tweetjes op dit grote witte strand en dan wordt de rust verstoord door een Engelsman die nieuwsgierig is waar wij vandaan komen en al spoedig gaat het gesprek over de EU. Daarna gaat Martje nog even zwemmen en zonnebaden en Louw zoekt de schaduw van enkele bomen op. We blijven hier nog even hangen en na de lunch gaan we door naar Dunsborough waar ze lekker ijs zouden hebben. Ze hebben hier in het parkje achter de ijssalon een mooie spreuk neergehangen:” Children left unattended will be sold to the circus." De ouders zijn gewaarschuwd.
We dachten in Bussulton naar een camping te gaan, maar deze bleek overvol te zijn . Dus verder naar Bunburry en dan komen we al snel op de highway naar Perth, hier nog een kleine 200 km vandaan, maar al vierbaans en druk verkeer. Na een drukke rotonde voor de “ zekerheid” 2 maal te hebben genomen, belanden we uiteindelijk op de goede weg naar de nieuwe camping. Het is best wel een mooie camping, maar al het drukke verkeer er omheen is even wennen. Morgen gaan we Bunbury nader verkennen.
Vrijdag 13 februari 2015
Ondanks dat het gisteravond heel warm was, koelde het vannacht behoorlijk af en moest het dekbed toch op. Vanmorgen was het licht bewolkt- een van de weinige bewolkte dagen die we in Australië gehad hebben. Je gaat zon vanzelfsprekend vinden.
Eerst moeten we vanmorgen de was doen en deze ophangen...Het is lekker weer om te lopen dus doen we een wandeling rond de inham waar de camping aan staat. De camping staat tussen het strand en de inham. Langs het pad zijn mangrove bosjes. We zien een ijsvogel en ibissen.
Na ons rondje buiten de stad lopen we door de winkelstraat van Bunbury. Hier zijn best veel winkels (nou ja, we zijn natuurlijk ook niets meer gewend). Vervolgens lopen we naar een uitkijktoren en dan nog naar het strand. Je ziet de mensen hier eigenlijk niet veel op het strand liggen. Ze gaan zwemmen, zonnen even en gaan weer weg. Verstandig met deze intensieve zon.
Onze plannen voor de laatste dagen staan nog niet vast en uit gemakzucht besluiten we nog een nacht op deze camping te blijven. Louw gaat naar de receptie om bij te boeken en krijgt te horen dat ze ons voor slechts 1 nacht ipv van 2 had geregistreerd en de $52 die we betaald hebben voor slechts 1 nacht was. Dit is dus de allerduurste camping tot nu. Bijboeken kon niet want in het weekend is die helemaal volgeboekt. Morgen gaan we nu dus proberen of we in een National Park een mooi plekje kunnen vinden. Dan maar geen stroom en internet. Dat hebben we straks thuis in overvloed. Net als verkeer- we waren al helemaal gewend dat er bijna geen auto’s op de weg zijn, geen tegenliggers, bijna niet inhalen, makkelijk oversteken. Hier is dat weer even anders. We zijn slechts 170 km vanaf Perth dus dit is alweer bewoond gebied. We vinden het helemaal niets: al die ‘drukte’.
Martje gaat ‘s middags even zwemmen- het water is echt heerlijk! Afgezien van de zon wordt je ook nog gezandstraald want er staat vandaag een stevige wind, dus niet te lang op het strand liggen. Louw gaat ondertussen het rondje wat we vanmorgen gewandeld hebben nog eens hardlopend doen. Het was eigenlijk te warm om te lopen. Het is hier vandaag 33 graden. Morgen zou het koeler worden: 24 graden.
Onze overburen zijn vanmorgen om 4.30 uur vertrokken naar de wijngaarden om druiven te plukken. Dat is pas vroeg! Wij doen rustig aan want de winery’s gaan pas om 10 uur open. We halen een paar steaks en een aardappelsalade voor vanavond en gaan dan op pad.
Martje heeft een route van ongeveer 50 km uitgestippeld met allemaal winery’s. Bij de eerste geven ze geen tour en uitleg van het wijn maken maar je kunt wel gratis proeven. Louw is de skipper ( de Australische BOB) dus het proeven wordt de taak van Martje. Na 4 verschillende wijnen gaan we op stap naar de volgende winery ongeveer 5 km verderop. Dat is een hele grote en chique met deftige gebouwen en mooi aangelegde tuinen, Leeuwin Estate winery. Een aantal keren per jaar worden hier concerten gegeven door gerenomeerde artiesten waaronder: Diana Ross, Simply Red, Sting, London Philharmonisch Orkest. Bij deze winery kon je wel een rondleiding krijgen. Het was leuk om te zien hoe het gaat. Ze zitten deze tijd van het jaar volop in de oogst. Deze winery is best groot en presteert op de wereldmarkt goed met haar wijnen ( het dure segment want een lekkere Chardonnay kostte $92) In de oude voorraadkelder hebben ze nu allerlei kunstwerken van Australische schilders. Daar had ik best een paar van willen hebben!
Na de rondleiding moesten we natuurlijk ook even proeven. Daar zat een behoorlijk tempo in want het meisje wilde waarschijnlijk leukere dingen gaan doen dan het wijn verhaal weer eens aan toeristen vertellen. Na 6 verschillende wijnen geproefd te hebben vind Martje het genoeg. Het valt niet mee om voor de middag al dik aan de wijn te zijn… De rest van de winery’s bezoeken we niet meer. Martje heeft genoeg wijn gehad.
De winery tours gaan hier als zoete koekjes over de toonbank. Je kan tours van een halve of een hele dag doen. En dan wordt je in een busje van de ene naar de andere winery gebracht. En maar proeven, en maar proeven. Volgens mij koopt bijna niemand een fles wijn.
We wandelen door Margaret River wat best een druk plaatsje is. Bij een ijssalon krijgen we zin aan een ijsje en we krijgen ieder een fors ijsje. Het formaat van de porties is hier niet kinderachtig.
Terug op de camping rusten we uit totdat het tijd wordt om onze steaks op de barbeque te leggen. De BBQ en een overkapping met picnic tafels staan aan het rivier dus dat is een mooi plekje om te eten.
Inmiddels weten we ook hoe die blauwe vogel met de grote voeten heet: Purple Swamphen. En de Blue wren hebben we ook weer gezien.
Deze camping is een verademing omdat de gemiddelde leeftijd lager is. De afgelopen paar keer waren we op campings waar het merendeel “grey nomads” waren. Voordeel daar was dat we ons piepjong voelden. Hier staan veel jongelui die tijdelijk als wijnplukkers werken. Je ziet ze aan het einde van de dag aankomen, bekaf en ‘s ochtends zijn ze in alle vroegte weer vertrokken om een dag te werken.
Donderdag 12 februari 2015
Vandaag hoeven we niet zo ver te reizen, ongeveer een kilometer of 50. Bezoeken onderweg een sieradenwinkel van een bekende designer alhier. Hij heeft mooie dingen, maar daar staat ook een hele mooie prijs tegenover. Door naar Eagle Bay en daar pauzeren we even aan het strand. Het is redelijk bewolkt en we kunnen dus even zonder bescherming op het strand zitten. Even zitten we helemaal met ons tweetjes op dit grote witte strand en dan wordt de rust verstoord door een Engelsman die nieuwsgierig is waar wij vandaan komen en al spoedig gaat het gesprek over de EU. Daarna gaat Martje nog even zwemmen en zonnebaden en Louw zoekt de schaduw van enkele bomen op. We blijven hier nog even hangen en na de lunch gaan we door naar Dunsborough waar ze lekker ijs zouden hebben. Ze hebben hier in het parkje achter de ijssalon een mooie spreuk neergehangen:” Children left unattended will be sold to the circus." De ouders zijn gewaarschuwd.
We dachten in Bussulton naar een camping te gaan, maar deze bleek overvol te zijn . Dus verder naar Bunburry en dan komen we al snel op de highway naar Perth, hier nog een kleine 200 km vandaan, maar al vierbaans en druk verkeer. Na een drukke rotonde voor de “ zekerheid” 2 maal te hebben genomen, belanden we uiteindelijk op de goede weg naar de nieuwe camping. Het is best wel een mooie camping, maar al het drukke verkeer er omheen is even wennen. Morgen gaan we Bunbury nader verkennen.
Vrijdag 13 februari 2015
Ondanks dat het gisteravond heel warm was, koelde het vannacht behoorlijk af en moest het dekbed toch op. Vanmorgen was het licht bewolkt- een van de weinige bewolkte dagen die we in Australië gehad hebben. Je gaat zon vanzelfsprekend vinden.
Eerst moeten we vanmorgen de was doen en deze ophangen...Het is lekker weer om te lopen dus doen we een wandeling rond de inham waar de camping aan staat. De camping staat tussen het strand en de inham. Langs het pad zijn mangrove bosjes. We zien een ijsvogel en ibissen.
Na ons rondje buiten de stad lopen we door de winkelstraat van Bunbury. Hier zijn best veel winkels (nou ja, we zijn natuurlijk ook niets meer gewend). Vervolgens lopen we naar een uitkijktoren en dan nog naar het strand. Je ziet de mensen hier eigenlijk niet veel op het strand liggen. Ze gaan zwemmen, zonnen even en gaan weer weg. Verstandig met deze intensieve zon.
Onze plannen voor de laatste dagen staan nog niet vast en uit gemakzucht besluiten we nog een nacht op deze camping te blijven. Louw gaat naar de receptie om bij te boeken en krijgt te horen dat ze ons voor slechts 1 nacht ipv van 2 had geregistreerd en de $52 die we betaald hebben voor slechts 1 nacht was. Dit is dus de allerduurste camping tot nu. Bijboeken kon niet want in het weekend is die helemaal volgeboekt. Morgen gaan we nu dus proberen of we in een National Park een mooi plekje kunnen vinden. Dan maar geen stroom en internet. Dat hebben we straks thuis in overvloed. Net als verkeer- we waren al helemaal gewend dat er bijna geen auto’s op de weg zijn, geen tegenliggers, bijna niet inhalen, makkelijk oversteken. Hier is dat weer even anders. We zijn slechts 170 km vanaf Perth dus dit is alweer bewoond gebied. We vinden het helemaal niets: al die ‘drukte’.
Martje gaat ‘s middags even zwemmen- het water is echt heerlijk! Afgezien van de zon wordt je ook nog gezandstraald want er staat vandaag een stevige wind, dus niet te lang op het strand liggen. Louw gaat ondertussen het rondje wat we vanmorgen gewandeld hebben nog eens hardlopend doen. Het was eigenlijk te warm om te lopen. Het is hier vandaag 33 graden. Morgen zou het koeler worden: 24 graden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
