Toch weer verder
Door: Martje
Blijf op de hoogte en volg Martje en Louw
26 Januari 2017 | Australië, Fingal
Gisteravond hebben we besloten om onze plannen om te gooien. We willen morgen ipv nog een dag hier te blijven naar het noorden rijden en Cole's Bays en de Freycinet Peninsula overslaan. We willen nog heel veel plekken in Tasmanie zien en moeten het tempo een beetje opvoeren. De Freycinet Peninsula met Wineglass Bay staat te boek als een van de highlights van Tasmanie maar we weten dat door Australia Day vandaag heel veel mensen een lang weekend weg naar de kust gaan en dan is Cole's Bay 'the place to be'. Carolina heeft het mooi gehad op Maria Island en zat gisteravond in Swansea. Zij gaat wel naar de Freycinet Peninsula maar kan met haar tentje makkelijker een plek vinden. Leuk dat we contact houden!
Ik heb gisteravond de voicemail van Carmel ingesproken, gezegd dat we vandaag niet langs kwamen omdat onze plannen waren veranderd. We vinden het, na haar gastvrijheid, rot om te vertrekken zonder ons af te melden.
Om 9 uur vertrokken we van de camping in noordelijke richting. Eerst moesten we het 'black water' van de wc dumpen, wat vuilnis weg brengen en geld halen. De route naar het noorden was druk tot aan de afslag naar Cole's Bay. Onderweg reden we grotendeels vlak langs de kust en hadden we prachtige vergezichten. De weg was een highway maar heeft slechts 2 rijstroken; inhalen wil niet al te goed.
Bij het Douglas Apsley National Park lopen we een korte route door het bos naar een uitstulping in het rivier (hier noemen ze het een waterhole) waar je kan zwemmen. Diverse mensen zijn daar aan het zwemmen maar het lijkt mij akelig koud. Het bos bestaat voornamelijk uit eucalyptus bomen. Die hebben een heerlijk zoete geur. Sommige eucalyptus bomen worden in Tasmanie (als ze niet worden omgezaagd) wel 90 meter hoog en kunnen een diameter van 2 meter bereiken. Heel veel van die prachtige bomen zijn door de Europeanen geveld om ruimte te maken voor landbouw en voor de hout/papier industrie. Gelukkig realiseert men zich steeds meer hoe waardevol de natuurlijke bossen zijn.
Om ook wat van het binnenland te zien reden we via de Elephant Pass naar het westen. Dit was een steile weg door dicht bos en met veel haarspeld bochten. Deze weg schijnt een kick te zijn voor fietsers maar wel enigszins gevaarlijk voor hen als ongeduldige automobilisten ze niet snel genoeg kunnen passeren. Ik denk dat Tasmania een mooi land is om te fietsen: de afstanden zijn niet heel groot, er is veel afwisseling qua landschap en het is niet extreem bergachtig. Misschien een idee voor Sienie als ze straks met pensioen is?
Na de Elephants Pass kwamen we op een redelijk dorre hoogvlakte is waar veel landbouw is: schapen, vlees koeien en hooi. Hier is het heuvelachtig, wat Kamloops-achtig, en je kan zien dat alle vlakkere delen van het land zijn ontdaan van de eucalyptus bomen. Soms zie je nog een paar dode kolossen in het land staan of liggen. Dit lijkt wel wat op West Australië maar minder dor en uitgestrekt. Als we hier rijden denk ik aan het boek van Wilhelmina dat zich afspeelt in de outback van Australië.
In St. Mary's is volgens de Lonely Planet een gratis kampeerplek. Die hebben we even verkend en goed bevonden voordat we nog een rondje gingen rijden. Op de doorgaande weg van St Mary's naar Avoca was het druk met tegenliggers die vermoedelijk allemaal naar de kust willen. Bij Avoca pakten we een kleine weg langs de Ben Lommond National Park. Een prachtige smalle en slingerende weg door de bergen. We hadden slechts 1 mede weggebruiker: een jongen in een blitse personenauto die onderaan een lange heuvel met rokende remmen stilstond. Vermoedelijk van de schrik, stond hij te plassen. Even later joeg hij ons weer voorbij de berg op. En weer even later kwam hij ons weer met een noodgang tegemoet. Hij kwam ons daarna niet meer voorbij...
Ook hier is in het verleden behoorlijk gekapt in de bossen, overal zie je de boomstompen (stumps) En zijn hier de sporen van bosbranden te zien: zwart geblakerde bomen en varens die kennelijk als eerste weer gaan groeien.
Ineens kwamen we in een heel klein plaatsje met oude huisjes en veel gedumpte auto's. Later bleek dat dit tot de jaren 1980 een redelijk groot mijn stadje was geweest. In dit gebied werd tin ontgonnen totdat de tin prijs te laag werd. Nu is het een soort spook dorp.
In Fingal, dat eind 19de eeuw een belangrijke plaats was als aanbouw centrum, zagen we een aantal oude gebouwen, ook een stenen gebouw dat vermoedelijk als gevangenis had gediend gezien het tralies voor de ramen.
Rond 15 uur waren we terug in St Mary's en hebben wij ons geïnstalleerd op de gratis camping. We staan nu aan de rand van de golfbaan. Er zijn hier toiletten en douches, we snappen niet dat dit als gratis te boek staat; misschien moet er toch betaald worden. Hoe dan ook we hebben een mooie plek! Het is heerlijk rustig, we horen koeien en schapen in de verte, de zon schijnt...
Toen we een kop koffie wilden maken bleek dat de pot Nescafé was omgevallen. De koffie was door het hele kastje en op het keukenblok eronder getrild. Kennelijk moet dat elke vakantie een keer gebeuren. Maar dan liever met koffie dan met 2 kg suiker zoals in Canada gebeurde.
PS we zitten in St Mary's maar dit programma ken de plaats niet, wel het naburig plaatsje Fingal.
-
26 Januari 2017 - 13:16
Catharina:
Prachtig, je beschrijft het zo mooi! Ik geniet elke keer weer. Dank je wel dat je de moeite neemt om ons allemaal mee te laten genieten. -
28 Januari 2017 - 09:06
Sienie:
Als zo'n waarschijnlijk verwend jongetje met roken de banden de berg opscheurt lijkt het me toch geen goed idee om daar te fietsen.
Zie je trouwens veel fietsers op jullie reis?
Ik beperk me eerst maar even tot Europa. Ook leuk fietsen en drukte gewend zeker als je in de franse Alpen fietst :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley