Cradle Mountain en de west kust

Zondag 29 januari

Om 9 uur zaten we in de auto want we hadden een drukke dag voor de boeg. We hebben niet meer zo veel dagen in Tasmanie en we willen nog wat dingen zien. Na tanken en wat lucht in de banden doen reden we naar Cradle Mountain, hèt visitekaartje van Tasmanie. De weersvoorspelling was: bewolkt met kans op regen, maar onderweg werd de lucht strak blauw. Na ongeveer 2 uur rijden door bossen, heuvelachtige gebieden met weinig bomen en veel steile, bochtige wegen kwamen we bij de Visitors Centre Cradle Mountain. Het was daar druk; we zijn blij dat we niet gisteren zijn gegaan want dan zal het nog drukker zijn geweest. Vandaag moeten veel mensen weer naar huis aan het einde van een lang weekend. Bij dit punt begingt de Overland Track, een lange afstand wandelroute van ruim 70 kilometer. Je moet alles meenemen als je die loopt want er zijn geen faciliteiten onderweg behalve enkele hutjes. Je moet $200 betalen voor een wandelpas en er wordt per dag maar een beperkt aantal wandelaars toegelaten. We zagen een groep die op het punt stond te vertrekken en keken nog of we Carolina zagen. Zij begint vandaag aan de tocht. Petje af!
Wij gingen niet zo'n zware wandeling doen. Er was keuze genoeg en wij gingen voor een wandeling om een meer die 2-3 uur duurde. Het eerste stuk vanaf de parkeerplaats en bezoekerscentrum moest iedereen met de shuttlebus het park in tot het beginpunt van de wandelingen. Personenauto's worden mondjesmaat toegelaten, campers helemaal niet. De chauffeur van de shuttlebus had humor en vertelde onderweg allerlei waarheden en onwaarheden. Onderweg was er een tigersnake op de weg ( een van de meest giftige slangen ter wereld). De chauffeur zei: 'if you get bitten by a tigersnake don't worry too long, it will be over fast'
Ook bij het beginpunt van de wandelingen was het druk, vooral met groepen Chinezen of Japanners. Gelukkig gingen zij allemaal de kortste wandeling van 10 minuten doen. De wandeling om het meer, met op de achtergrond Cradle Mountain was mooi, veel was een boardwalk, wel met best wat traptreden maar goed te doen. Het weer was lekker en na een kleine 2 uur waren we rond. We liepen deels door dichte oerwoud en deels over meer open terrein met heide-achtige struiken met witte bloemen.
In de shuttlebus terug zag een vrouw een platypus in het water langs de weg zwemmen. Jammer, dat wij aan de andere kant van de bus zaten. En zij had ook een wombat tijdens het wandelen gezien. Wij waren wel een beetje jaloers.
Na Cradle Mountain zetten wij koers naar de west kust. Onderweg redden we nog een Echidnas (soort prehistorische egel met dikke stekels en een hele lange neus) die midden op de weg stil bleef zitten. Dit deel van Tasmanie is heel dun bevolkt. Er is wat mijnbouw en ook veel tegenstanders van meer mijnbouw. Dat kan ik mij voorstellen als ik zie hoe de mijnbouw de natuur verminkt. Hier is veel regenwoud omdat de meest regen aan deze kant van het eiland valt. De weg maar Strahan heeft veel bochten, veel stijgen en dalen en gemiddeld kun je slechts 50 km/uur rijden.
Om even na vieren waren we in Strahan; best een aardig plaatsje met veel oude gebouwen. Hier is een gebouw oud als het in de 19 eeuw gebouwd is. Het zijn voornamelijk houten gebouwen. Ik vind dat ze een 'shabby charm' hebben. Je kan zien dat de mensen die ze bouwden niet veel geld en materiaal te besteden hadden. De woonhuizen zijn in het algemeen klein.
Bij de Visitors Centre hebben we allereerst treinkaartjes voor morgen gekocht. We gaan met de stoomtrein West Coast Wilderness Railway (hadden we gezien op TV: "Railroad Australia") een paar uur op pad. Ik ben benieuwd.
Daarna moesten we een overnachtingsplek vinden. We gingen tegenover het treinstation staan- dan hoeven we morgenochtend niet zo vroeg op te staan- maar daar werden we, vooral Louw, belaagd door horzels. We zijn 500 meter verderop gaan staan totdat het afkoelde en toen weer onze strategische plek ingenomen. Hopen dat we hier niet midden in de nacht weggejaagd worden door de nachtdienst patrouille.