Richting Etosha Park

Maandag 17 september

Het was vannacht niet zo koud! Fijn! We waren er op tijd uit want het programma voor vandaag was druk. Optioneel was het bezoek aan de “ White Lady” rotschilderingen wat een omweg van 40 kilometer en 1 1/2 uur wandelen betekende. Wij wilden graag de schilderingen zien en ook wat beweging krijgen dus wij reden er heen. We hadden geluk dat het vroeg was. Het was nog niet druk en het was nog betrekkelijk koel. We hadden met z’n tweeen een meisje als gids. Ze was niet al te groot en redelijk corpulent maar ze stapte redelijk door. Het was een mooie wandeling door een droge rivier bedding. Het heeft hier als 4 jaar niet geregend en ook als het heeft geregend staat er niet veel water in het rivier. De rotstekeningen waren mooi om te zien. Ze zijn al duizenden jaren oud maar nog duidelijk te zien. Een “ white lady” waarvan men denkt da het een figuur is die zich wit geschilderd heeft laten worden. Verder een zebra, orix, giraf en nog wat figuurtjes. In dit hele gebied zijn veel meer rotstekeningen maar die worden niet aan het grote publiek getoond. Dit hele gebied is heilig voor de Damara stammen, ook voor de huidige generaties. Toen we terug bij de auto waren was het inmiddels al lekker warm.
We moesten daarna nog ruim 200 kilometer rijden naar de volgende camping en het landschap was wat saai. De temperatuur was inmiddels tot 35 graden gestegen. Dat maakt het rijden best zwaar, ook als je af en toe wisselt van bestuurder. We hebben het te doen met de stellen waarvan er maar een bestuurder is.
Om 15.30 uur waren we op Duncan’s campsite in Kamanjab waar we meteen koffie zetten. De inhoud van onze pot koffie was gisteren namelijk door de camper heen gestuiterd (ik was vergeten een bovenkastje dicht te doen) en we hadden vanmorgen nieuwe gekocht maar nog niet gehad... hoezo een beetje verslaafd aan koffie? We dachten een mooie plek gevonden te hebben maar toen kwam Corrie onze reisleidster en zei dat we verderop moesten staan. (Ik zag nog een paar grote hagedissen op de rotsen lopen maar toen Louw opmerkte dat de rotsen ook mooie plekken waren voor slangen was ik snel weg). Onze nieuwe plek was ook mooi.
We stonden nog niet of we moesten alweer opdraven voor een bezoek aan een Himba ( volksstam van hier) school voor weeskinderen en aan een Himba dorp. We konden veel mooie foto;s maken van de Himba’s maar vonden het ook wat genant. Je komt daar met 12 man “ aapjes kijken” en het lijkt mij toch een inbreuk op het leven van die mensen. Na afloop was het “verplicht” souvenirs kopen. En dat voelt ook ongemakkelijk...
Op deze camping is geen stroom. Carel heeft wat hout gekocht om een kampvuur te maken dus daar gaan we straks nog even bij zitten en een biertje/wijntje drinken en dan op tijd naar bed want morgen begint het echte avontuur: het Etosha NP met al z’n wilde dieren.