Op de grens met Zambia
Blijf op de hoogte en volg Martje en Louw
24 September 2018 | Namibië, Katima Mulilo
Inmiddels zijn we de Caprivi strook door gereden. We hebben een aantal dgaen slecht of geen internet gehad. Hieronder de verslagen van de afgelopen dagen.
Zaterdag 22 september
Het was weer een lange rit over rechte wegen (wel asfalt). Het landschap werd eentonig en met 36 graden buiten was het ondanks de airco een vermoeiende dag. Iedereen van de groep heeft het zo ervaren. Tot Rundu, dat vlak bij de grens met Angola ligt, was het redelijk druk op de weg met vrachtauto’s. Carel, onze reisleider zei dat we vanaf de vorige camping in het “ echte Afrika” zouden komen. Dat was ook zo. Aan weerskanten van de weg waren kraaldorpjes met hetzij authentieke lemen hutten met rieten dak, hetzij hutjes van metalen golfplaten. Die lijken ons met een koekenpan met het hete weer hier!
In Rundu stopten we om te tanken en een paar boodschappen te halen. In de supermarkt verkochten ze 10 kilo zakken bloem, suiker en maismeel. Bij de uitgang van de supermarkt moesten we het bonnetje laten zien van wat we gekocht hadden. Ze houden hier van check en double check. Of misschien is het een soort werkvoorziening.
Langs de weg liepen mooie koeien met lange hoorns en veel kuddes geiten. Beide soorten staken zomaar de weg over. Ook zagen we de lokale bevolking hier langs de weg lopen of in groepjes zitten onder een boom. De werkverdeling is hier duidelijk: de man loopt met een stok of hooguit een pakje hout en de vrouw loopt met de grote vaten (formaat ouderwetse vuilnisemmer of groter) op haar hoofd. Er is houtsnijwerk en aardewerk uitgestald langs de weg. We zij daar niet voor gestopt want het wekt verwachtingen en het voelt vervelend als je steeds zegt dat je niks wil kopen.
Tegen 15 uur waren we bij de afslag naar onze camping. Vanaf daar moesten we nog 4 kilometer met deels heel mul zand. Louw reed heel optimistisch in de 2 WD stand het 4x4 pad op en kwam bijna direct muurvast te zitten. De gewone 4x4 kreeg ons er niet uit. De lage gearing trok ons er wel doorheen.
De voor ons gereserveerde campingplekken waren aan het Kavango rivier met uitzicht daarop. Vrijwel meteen dat we er stonden hoorden we het gekreun en geknor van een nijlpaard in het rivier. Daarna zagen we er nog meer. Dit is een schitterende plek! We staan vlak bij de oever van de Okavanga rivier en kunnen vanuit onze stoeltjes het rivier over kijken.
Het gebied waar we nu zitten is de Caprivi strook een smal stuk Namibie van 500 km lang en 50 km breed tussen Angola en Botswana in. Daardoor grenst Namibie ook aan Zambia bij de Victoria Waterval. Het is jaren onrustig geweest in dit gebied maar vooral omwille van het toerisme wordt er alles aan gedaan om het rustig te houden.
Bij de vorige camping, Roy’s Rest Camp vertelden de vogelaars over een broedkolonie van karmozijnrode bijeneters in de buurt van de camping waar we hierna heen gaan. Het schijnen er 5000 te zijn. Ik hoop dat we dat kunnen zien.
Zondag 23 september
Gisteravond zaten we heel lang bij een heerlijke korte- broeken- temperatuur over de Okavanga rivier te kijken. Het was bijna volle maan. Uit de rivier hoorden we de nijlpaarden en van de oevers hoorden we vogels en kikkers. Zo mooi! Dit is waar we het meeste van genieten met een vakantie: rust en natuur.
Vanmorgen zagen we 9 nijlpaarden redelijk dichtbij in de rivier. Ze komen bijna niet met meer dan hun hoofd uit het water. Je hoort ze constant proesten en kreunen.
Vandaag was een rustdag en wij hadden geen zin om deel te nemen aan een groepswandeling. Dus hebben we de was gedaan, die overigens in record tijd droog is. Ik heb vandaag een ORS-dag. Kennelijk heb ik iets gegeten waar mijn darmen niet blij van waren. Misschien de malaria tabletten? Dat hoop ik niet.
Er is hier een wc in een hoogzit. Als je op de pot zit heb je een fantastisch uitzicht over de landerijen. Misschien een idee als Kees zijn hoogzit nog luxer wil maken...
We zagen veel exotische vogels, de een nog bonter dan de ander. We worden steeds enthousiater iver de vele vogels die hier te zien zijn. We hadden ons op verheugd om veel mooie zoogdieren te zien op deze reis maar de mooie vogels die we tot dusver gezien hebben zijn wel net zo indrukwekkend!
Na een rustige middag met wat lezen stapten we om 17 op een bootje die ons de Okavanga rivier op bracht. Het was een schitterende tocht. We zagen de nijlpaarden van nog dichterbij, allerlei vogels: koereigers, purperreigers, zwarte ooievaars, lepelaars en mariboe’s. Ook zagen we twee krokodillen waarvan 1 een slang ving. Dat had onze gids nog nooit gezien! Daarna zagen we wat buffels, warvan een het rivier over zwom naar een eiland waar ze overnachten. Ook zagen we een kleurrijke bijeneter. Na de boottocht hebben we in het restaurant gegeten en toen bij volle maan door het bos terug naar onze kampeerplek gelopen. Omdat het ze heerlijk weer was hebben we nog een tijdje aan het rivier gezeten.
Maandag 24 september
Vannacht was de maan heel donker oranje. Prachtig! Om 6 uur ging ik er uit in de hoop de nijlpaarden op dezelfde plek als gisteren te zien. Ze waren er niet. Ze zaten nu aan de overkant van de rivier. Er was vanmorgen vroeg een hoop gebrul van de nijlpaarden en ook van leeuwen. Helaas hebben we de leeuwen niet gezien. Maar de nijlpaarden gaven een prachtig schouwspel. Terwijl we zaten te ontbijten zagen we ze aan de overkant grazen op de oevers. Meestal zie je ze alleen in het water. Er waren twee letterlijk aan het bekvechten. Ze doen de bek wagenwijd open en komen half omhoog uit het water. Indrukwekkend!
Om 8 uur zaten we in de auto naar Katima Mulilo, vlak bij de grens met Zambia. Het mulle zand van de camping naar de verharde weg ging nu probleemloos. Op het zandpad kwamen we langs wat kraaldorpjes en bij een kwam een jochie van een jaar of vier op de auto af en ging maar niet opzij. En steeds zijn hand ophouden. Verschrikkelijk. Hij zag er heel gezond uit maar werd vast door zijn ouders gestuurd.
De weg naar Katima Mulilo was vooral heel recht. Om 12.30 hadden we de 330 km er op zitten en hebben we een broodje in de schaduw op de camping gegeten. Daarna gingen we op zoek naar de camping vanuit welke we naar de broedkolonie van karmozijnrode bijeneters konden komen. Het was 27 kilometer rijden en bij de betreffende camping werd snel een gids voor ons geregeld die ons in een speedboot naar de bijeneters bracht. We mochten onder bomen waar ze zaten en langs de holen waar ze broeden, lopen. Er waren honderden en de gids zei dat er ‘s ochtends duizenden waren die de lucht vulden. Even verder op broedden honderden in de zachte steen van de rivieroever. Het was een indrukwekkend gezicht! Op de terugweg zagen we een grote krokodil die lag te zonnen en een visarend van dichtbij. Het was een prachtige tocht die (omgerekend) 36 euro die het kostte dubbel en dwars waard was.
Morgen gaan de grens over naar Botswana.
Zaterdag 22 september
Het was weer een lange rit over rechte wegen (wel asfalt). Het landschap werd eentonig en met 36 graden buiten was het ondanks de airco een vermoeiende dag. Iedereen van de groep heeft het zo ervaren. Tot Rundu, dat vlak bij de grens met Angola ligt, was het redelijk druk op de weg met vrachtauto’s. Carel, onze reisleider zei dat we vanaf de vorige camping in het “ echte Afrika” zouden komen. Dat was ook zo. Aan weerskanten van de weg waren kraaldorpjes met hetzij authentieke lemen hutten met rieten dak, hetzij hutjes van metalen golfplaten. Die lijken ons met een koekenpan met het hete weer hier!
In Rundu stopten we om te tanken en een paar boodschappen te halen. In de supermarkt verkochten ze 10 kilo zakken bloem, suiker en maismeel. Bij de uitgang van de supermarkt moesten we het bonnetje laten zien van wat we gekocht hadden. Ze houden hier van check en double check. Of misschien is het een soort werkvoorziening.
Langs de weg liepen mooie koeien met lange hoorns en veel kuddes geiten. Beide soorten staken zomaar de weg over. Ook zagen we de lokale bevolking hier langs de weg lopen of in groepjes zitten onder een boom. De werkverdeling is hier duidelijk: de man loopt met een stok of hooguit een pakje hout en de vrouw loopt met de grote vaten (formaat ouderwetse vuilnisemmer of groter) op haar hoofd. Er is houtsnijwerk en aardewerk uitgestald langs de weg. We zij daar niet voor gestopt want het wekt verwachtingen en het voelt vervelend als je steeds zegt dat je niks wil kopen.
Tegen 15 uur waren we bij de afslag naar onze camping. Vanaf daar moesten we nog 4 kilometer met deels heel mul zand. Louw reed heel optimistisch in de 2 WD stand het 4x4 pad op en kwam bijna direct muurvast te zitten. De gewone 4x4 kreeg ons er niet uit. De lage gearing trok ons er wel doorheen.
De voor ons gereserveerde campingplekken waren aan het Kavango rivier met uitzicht daarop. Vrijwel meteen dat we er stonden hoorden we het gekreun en geknor van een nijlpaard in het rivier. Daarna zagen we er nog meer. Dit is een schitterende plek! We staan vlak bij de oever van de Okavanga rivier en kunnen vanuit onze stoeltjes het rivier over kijken.
Het gebied waar we nu zitten is de Caprivi strook een smal stuk Namibie van 500 km lang en 50 km breed tussen Angola en Botswana in. Daardoor grenst Namibie ook aan Zambia bij de Victoria Waterval. Het is jaren onrustig geweest in dit gebied maar vooral omwille van het toerisme wordt er alles aan gedaan om het rustig te houden.
Bij de vorige camping, Roy’s Rest Camp vertelden de vogelaars over een broedkolonie van karmozijnrode bijeneters in de buurt van de camping waar we hierna heen gaan. Het schijnen er 5000 te zijn. Ik hoop dat we dat kunnen zien.
Zondag 23 september
Gisteravond zaten we heel lang bij een heerlijke korte- broeken- temperatuur over de Okavanga rivier te kijken. Het was bijna volle maan. Uit de rivier hoorden we de nijlpaarden en van de oevers hoorden we vogels en kikkers. Zo mooi! Dit is waar we het meeste van genieten met een vakantie: rust en natuur.
Vanmorgen zagen we 9 nijlpaarden redelijk dichtbij in de rivier. Ze komen bijna niet met meer dan hun hoofd uit het water. Je hoort ze constant proesten en kreunen.
Vandaag was een rustdag en wij hadden geen zin om deel te nemen aan een groepswandeling. Dus hebben we de was gedaan, die overigens in record tijd droog is. Ik heb vandaag een ORS-dag. Kennelijk heb ik iets gegeten waar mijn darmen niet blij van waren. Misschien de malaria tabletten? Dat hoop ik niet.
Er is hier een wc in een hoogzit. Als je op de pot zit heb je een fantastisch uitzicht over de landerijen. Misschien een idee als Kees zijn hoogzit nog luxer wil maken...
We zagen veel exotische vogels, de een nog bonter dan de ander. We worden steeds enthousiater iver de vele vogels die hier te zien zijn. We hadden ons op verheugd om veel mooie zoogdieren te zien op deze reis maar de mooie vogels die we tot dusver gezien hebben zijn wel net zo indrukwekkend!
Na een rustige middag met wat lezen stapten we om 17 op een bootje die ons de Okavanga rivier op bracht. Het was een schitterende tocht. We zagen de nijlpaarden van nog dichterbij, allerlei vogels: koereigers, purperreigers, zwarte ooievaars, lepelaars en mariboe’s. Ook zagen we twee krokodillen waarvan 1 een slang ving. Dat had onze gids nog nooit gezien! Daarna zagen we wat buffels, warvan een het rivier over zwom naar een eiland waar ze overnachten. Ook zagen we een kleurrijke bijeneter. Na de boottocht hebben we in het restaurant gegeten en toen bij volle maan door het bos terug naar onze kampeerplek gelopen. Omdat het ze heerlijk weer was hebben we nog een tijdje aan het rivier gezeten.
Maandag 24 september
Vannacht was de maan heel donker oranje. Prachtig! Om 6 uur ging ik er uit in de hoop de nijlpaarden op dezelfde plek als gisteren te zien. Ze waren er niet. Ze zaten nu aan de overkant van de rivier. Er was vanmorgen vroeg een hoop gebrul van de nijlpaarden en ook van leeuwen. Helaas hebben we de leeuwen niet gezien. Maar de nijlpaarden gaven een prachtig schouwspel. Terwijl we zaten te ontbijten zagen we ze aan de overkant grazen op de oevers. Meestal zie je ze alleen in het water. Er waren twee letterlijk aan het bekvechten. Ze doen de bek wagenwijd open en komen half omhoog uit het water. Indrukwekkend!
Om 8 uur zaten we in de auto naar Katima Mulilo, vlak bij de grens met Zambia. Het mulle zand van de camping naar de verharde weg ging nu probleemloos. Op het zandpad kwamen we langs wat kraaldorpjes en bij een kwam een jochie van een jaar of vier op de auto af en ging maar niet opzij. En steeds zijn hand ophouden. Verschrikkelijk. Hij zag er heel gezond uit maar werd vast door zijn ouders gestuurd.
De weg naar Katima Mulilo was vooral heel recht. Om 12.30 hadden we de 330 km er op zitten en hebben we een broodje in de schaduw op de camping gegeten. Daarna gingen we op zoek naar de camping vanuit welke we naar de broedkolonie van karmozijnrode bijeneters konden komen. Het was 27 kilometer rijden en bij de betreffende camping werd snel een gids voor ons geregeld die ons in een speedboot naar de bijeneters bracht. We mochten onder bomen waar ze zaten en langs de holen waar ze broeden, lopen. Er waren honderden en de gids zei dat er ‘s ochtends duizenden waren die de lucht vulden. Even verder op broedden honderden in de zachte steen van de rivieroever. Het was een indrukwekkend gezicht! Op de terugweg zagen we een grote krokodil die lag te zonnen en een visarend van dichtbij. Het was een prachtige tocht die (omgerekend) 36 euro die het kostte dubbel en dwars waard was.
Morgen gaan de grens over naar Botswana.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
