Sapa

Na een dag regen, waar we vooral het leven in Sapa bij regen hebben gevolgd (dit van achter een raam in ee restaurant) was het vandaag droog en konden we wandelen. We hebben geen gids gehuurd want de dame van de Tourist Information verkocht ons een kaart met daarop wandelroutes die volgens haar "easy te follow" waren.
We waren eergisteren op onze wandeling naar de Cat Cat waterval al enigzins sceptisch over de kwaliteit van de kaarten hier, maar die van de VVV leek aardig beter met heuse hoogtelijnen.
Het beginpunt van het pad voor de wandeling naar het bergdorp konden we niet vinden, dus hebben we eerst een uur "warm gelopen". Toen zagen we een boer vanaf een betonnen pad komen en probeerden we die maar. Die leek aan alle kanten dood te lopen tegen woonhutjes aan. Toen ik een "hallo" roepende vrouw de weg naar Sa Seng vroeg wees ze omhoog waar we al geweest waren. Dus wij weer omhoog. En ze zwaaide dat we een klein paadje in moesten. Het was een smal pad in een smalle geul. Het pad liep steil omhoog en was van spekgladde leem en gladde stenen. En hier lopen de mensen van de bergdorpjes om hun slippers gewoon op en neer! Wij glibberden en waren blij dat we omhoog en niet naar beneden moesten. Uiteidelijk werd het pad beter en na enige tijd kwamen we bij het bergdorpje (vermoedelijk die waar we ook heen wilden).
We werden daar gegroet/ontvangen door een vrouw die ons meteen meesleepte naar haar hut. We pasten bijna niet door de smalle toegangdeur en moesten van haar bij het brandende vuur in het gat in de lemen vloer gaan zitten op een krukje van ongeveer 20 cm hoog.
In de hut waren veel kleine kinderen, jonge vrouwen en een paar mannen. Vermoedelijk allemaal kinderen en kleinkinderen van de vrouw. Na de gebruikelijke vragen van "where you from" en "What your name" en How old are you" kwam een mand met geborduurde goederen te voorschijn. Beleefd hebben we aangegeven dat we niets wilden kopen. Als even goede vrienden vertrokken we weer over het erf waar kippen, kuikens, eenden, en biggetjes liepen. De honden werden zonder pardon opzij geschopt om ons doorgang te geven.
Onze wandeling ging verder door de bergen maar het pad ging vooral niet zoals op de kaart was aangegeven. Onderweg waren en stukken van het pad verhard met scherpe stenen, hetgeen rijden met bromfiets mogelijk maar nog wel lastig maakt.We zagen dat onderaan een steile helling een bromfiets met daarop een man en vrouw even bleef staan. De vrouw stapte met haar zware tassen af en liep de helling omhoog. Manlief reed met de bromfiets omhoog. Waarschijnlijk had zij een betere conditie.
Langs de weg stonden diverse hutjes: bij één was volgens ons een mannenfeestje aan de gang- er stonden allemaal brommers buiten en er werd binnen veel lol gemaakt. We zagen onderweg een man met 3 kleine kinderen lopen. Alle kinderen liepen op blote voeten op de scherpe stenen op de weg.
Op een gegeven moment, toen we weer in de buurt van Sapa liepen, hoorden we in de verte een geweldige klap. Toen we een stuk verder waren gelopen zagen we dat 2 bromfietsers in een bocht een frontale botsing hadden gehad. De slachtoffers lagen in de berm, de voertuigen lagen nog steeds midden op de weg. Wachten op de VOA? Enkele mensen bekommerden zich om de slachtoffers maar we hebben geen ambulance of ander voertuig gezien die ze ophaalde.
Vanmorgen was in Sapa een markt waar veel mensen uit de bergdorpen kwamen: om spullen te verkopen en te kopen. Alle verschillende klederdrachten van de verschillende stammen is schitterend om te zien. En dan te bedenken dat veel van de mensen (vooral de vrouwen) 1-2 uur moeten lopen om weer bij hun dorpje te komen.Het was gezellig druk op de markt!