Snorkelen en relaxen

Zaterdag 14 januari
De Tonganen zijn gek op eten en ze vinden dat hoe forser een mens is des te mooier die is. Ons ontbijt was nu met ei: 8 plakjes geroosterd, zelfgebakken brood, 4 gebakken eieren, scrambled eggs van nog eens minimaal 4 eieren, 2 bananen, 4 stukken watermeloen en koffie. Voor morgen hebben we 2 eieren gevraagd, 1 per persoon. Ook kregen we vanmorgen een kokosnoot die de tuinman uit 1 van de bomen in de tuin heeft gehaald. Mosi zal wel gezegd hebben dat als de Chinese meisjes kokosnoot kregen dat wij ook wat moesten hebben.
Gisteravond vertelde ze dat ze het vervelend vond dat de Chinese meisjes zo veeleisend waren en steeds probeerden overal minder voor te betalen dan de gevraagde prijs. Hier is het niet als in Indonesië , waar je op veel dingen over de prijs kan onderhandelen. De meisjes wilden ook met ons in de taxi naar het dorp (ze hadden een kart safari geboekt) maar Mosi zei dat wij later gingen en dat de kart-safari mensen op hen wachtten.
De laatste sneetjes brood van het ontbijt voerden we de vissen bij de steiger. Heel wat anders dan goudvissen of koi's; hier komen zwart-wit gestreepte, fel blauwe en groen blauwe visjes en dan allerlei grijze en zwarte vissen.
Om 9.30u kwam Maka, de man van Mosi en tevens taxichauffeur, ons ophalen.We gingen Neiafu, het grootste plaatsje van dit eiland. Daar was het smoordruk. Er waren veel meer winkeltjes open dan eerder deze week en het was alsof het hele eiland hier was om de zaterdag boodschappen te doen. We haalden wat geld uit de muur en gingen tussen de buien door in wat winkeltjes kijken. Waar we eerder deze week pinda chips hadden gekocht ( niet eens de hele voorraad) waren ze nu op. Dan maar wat andere Tongaanse chips proberen vanavond.
Gelukkig hadden we onze slippers aan en was het niet erg dat we door de regen en plassen natten en vieze voeten kregen. Louw keek in een kleding winkel naar t-shirts maar ze leken gedragen en wat gedateerd. We liepen nog over de markt en zeiden dan tegen Maka, die op ons gewacht heeft, dat we weer naar het resort willen. Maka heeft zich volgens ons niet verveeld, hij stond met een heel stel andere mannen te kletsen/hangen.
De mensen hier geven niks om een nette auto en dat is te zien. Er is geen auto zonder schade en veel auto's zonder bumpers, spiegels, deurklinken, ruiten...om maar wat onbelangrijke onderdelen van een auto te noemen.
Bij ons huisje namen we wat kokossap, een banaan en maken we het restje van gisteravond op. Er waren nog steeds regenbuien maar we gingen toch in de kajak naar het eilandje om te snorkelen. De regen stopte toen we begonnen te snorkelen. We zwommen nu naar de andere kant van de steiger, waar we gisteren een zeeslang zagen. Het was er prachtig: veel koraal en heel veel vissen en veel blauwe zeesterren. Ik zag ook een zeepaardje. Wat is het hier mooi!
We waren de enigen bij het eiland, dat onbewoond is. Op de de terugweg moesten we wat zwaarder peddelen omdat we tegenwind hadden en de golven wat hoger warenn. Het is hier immers oceaan en als we stug door peddelen komen we in Fiji uit. Maar wees gerust, het waren nog heel beschaafde golfjes (voor degenen die zich zorgen maakt dat ik ineens een watermens ben geworden!)
We zwaaiden de Chinese meisjes uit, zij vertrokken per vliegtuig naar Fiji. Wij hadden nu het resort voor ons alleen. De eigenaar met vrouw en zoon zit dit weekend wel hier. Het wordt weer warm en we blijven in de schaduw.
Om 18 uur kwam Mosi met onze avondmaaltijd. We hadden weer gevraagd om Tongaans eten en kregen bakbananen, een groot stuk vis en wat groente en kip in kokosroom. Het smaakte voortreffelijk en het was weer te veel om op te maken. Je proefde dat het allemaal heel vers is! Het restje vis en gebakken banaan is onze lunch voor morgen. De vliegen zijn wel vervelend als je hier buiten zit te eten.
Vanavond zal het rustig zijn zonder onze schreeuwende Chinese, we gaan lekker lezen en genieten van het uitzicht.
PS Sienie, je kan hier best fietsen maar de afstanden zijn denk ik niet aan jou besteed. Dit eiland kent maar 70 km wegen. En Ursula, ik hoop dat de mens zodanig verstandig wordt dat de vervuiling sommige gebieden niet (zichtbaar) bereikt. Hier mag geen land verkocht worden aan buitenlanders waardoor veel multinationals dit een onaantrekkelijk land vinden. Hier is geen McDonalds, geen KFC en geen Starbucks! En dat missen we hier niet! En het scheelt volgens mij behoorlijk wat plastic!