Op het hoofdeiland van Tonga

Na wat internet te hebben gekocht hier een update.

Maandag 16 januari

Om kwart over zes waren we al wakker zonder wekker. Mosi was ook op tijd en vertelde dat de vlucht om 9:45 uur vertrekt. Haar man zal ons met de taxi naar het vliegveld brengen. We konden nog rustig gaan ontbijten en dan vertrekken. We gaven Mosi maar een dikke fooi voor alles wat ze voor ons gedaan heeft.
Op het vliegveld aangekomen, moesten we achter in de rij aansluiten. Wat nemen de Tonganen toch allemaal een troep mee in het vliegtuig! Pakken met rijst, piepschuim bakken met vis en kartonnen dozen die zo zwaar zijn dat je er fors voor moet bij betalen.
We kregen een soort VIP behandeleing; we werden als eersten opgehaald om de 'vertrekhal' in te gaan.De vlucht vertrok op tijd en we vlogen over een azuur blauwe zee met overal kleine eilandjes met witte stranden. De piloot vertelde nog dat er rook zichtbaar was van een vulkaan die een kennelijk een beetje actief is. Wij zagen het niet; we zaten aan de verkeerde kant van het vliegtuig.
Na een uurtje landden we op het hoofdeiland van Tonga, Tongatapu, en onze taxi stond al klaar om ons naar Nuku' alofa te brengen. Het Tonao International Dateline hotel wordt de plek voor de komende vier nachten. Het ziet er wel redelijk chique uit. Nuku' alofa is fors uitgebreid de afgelopen 21 jaar sinds Louw hier geweest is. Alleen het paleis van de koning met daarvoor de fontein met dolfijnen herkent Louw nog. Vroeger was er maar 1 plek waar je kon eten en nu krioelt het van de eettentjes. We namen een vissoepje als lunch en gingen daarna wat bij het zwembad hangen onder een parasol, want in de volle zon was het gewoon te heet.
In de avond ginge we eten bij " Friends" dat door de resorteigenaar van het vorige verblijf werd geadviseerd. Tussendoor deden we de was, in het hotel is een wasmachine en droger. Zo kunnen we eerst weer vooruit met schone was. Morgen gaan we met de gewone bus naar enkele mooie plekken op het eiland.

Dinsdag 17 januari

Het was wel even weer wennen om in de drukte te zijn en airco te hebben in de kamer. Volgens mij hebben we het duurste hotel van heel Tonga. We hebben zicht op zee maar we waren ook tevreden geweest met minder luxe. Het reisbureau in Tonga had dit voor ons geboekt en die zullen wel gedacht hebben dat wij rijke Europeanen waren.
Het hotel is onlangs grondig gerenoveerd want het is 60 jaar oud. Nu is het allemaal glimmend marmer en een heleboel werknemers die zich netjes (vermoedelijk volgens een protocol) voorstellen. Zoals de ober bij het ontbijt: "I'm (ben z'n naam vergeten) and I will take care of you today" En de schoonmaker toen ik hem vroeg hoe het met hem was: "another day in Paradise" (klonk en beetje voorbereid )
We hebben goed geslapen met de airco uit en op een zeer smal bed van niet meer dan 140 cm breed. Volgens mij raken we gewend aan king size bedden. Het ontbijt was goed maar met minder vers fruit dan dat we van Mosi gewend waren. Hier is het internet trouwens niet gratis. Ook daar waren we aan gewend geraakt. En sinds we op Tonga zitten hebben ik geen bereik met mijn telefoon.
Vanmorgen ging Louw eerst op stap om een nieuwe aansteker te kopen. Anders komt hij nooit door zijn sigaren! We hebben besloten om met openbaar vervoer het eiland te te verkennen. Gelukkig is het busstation vlakbij dus we hoefden niet zo lang door de warmte te lopen. En de bus die naar bijna het uiterste puntje van het eiland gaat kwam er net aanrijden. We betaalden bij het instappen maar hadden al gauw door dat je hier pas betaalt na uitstappen. Of onze fout kwaad bloed gezet heeft bij de buschauffeur of dat hij niet begreep waar wij heen wilden, in ieder geval zette hij ons af op een plek die, blijkens de kaart niet in de buurt was van de toeristische attracties waar wij heen wilden. Hopend dat de kaart gewoon een beroerde was en niet klopte zijn we gaan lopen.
Na ruim een uur lopen kwamen we bij de Christianty Landing Site. Hier zouden de eerste 6 missionarissen aan land gekomen zijn. Het is niet goed met ze gegaan. Twee zijn opgegeten, en drie konden vluchten en de zesde heeft zich aangepast aan de tradities hier en is adviseur van de koning geworden. Op de plek was niets te zien. Na een paar kilometer verder lopen kwamen we bij het uiterste puntje van het eiland. De golven zijn hier echt indrukwekkend! En er was een plakkaat waar op stond dat Abel Tasman hier geweest was (waarschijnlijk niet opgegeten). We kunnen deze attractie nu afvinken en beginnen aan de terugweg. We komen een bus tegen die na een half uur wachten naar Nuku'alofa ging. Dus hebben we in de schaduw van een boom gewacht.
Terug in de stad wilden we een gebakje eten bij het restaurant van gisteravond maar toen ze de sapjes die we wilden en de gebakjes ook niet hadden gingen we verder zoeken. We kwamen een bakkerij (een soort van..) tegen en kregen een halve chocolade cake en een jamrol voor een prikje. En een fles cola als medicijn!
Bij het hotel lokte het zwembad weer met het lauwwarme water. Het water is zo warm dat je beter niet kan zwemmen want anders krijg je het warm. Hier moeten we, vooral Louw, van genieten want ik vermoed dat we in Tasmanië niet zo warm water vinden!