Van Calgary naar Salmon Arm

30 december
Om 5 uur staken we de straat over voor een ontbijt bij Tim Hortons. Ik ben verbaasd dat er op dat tijdstip meer mensen daar wat kwamen eten of ophalen. Waarschijnlijk deels mensen die nachtdienst hebben en volgens mij ook wat zwervers. Na ons ontbijt liepen we een klein rondje maar het was koud en niks aan in het donker in een slapende stad. Dus weer naar het hotel om nog een paar uurtjes te slapen. Even na achten belde ik Judy(ui bed volgens mij) om te zeggen dat we naar verwachting eind van de middag in Salmon Arm zouden zijn.
Een taxi bracht ons naar het autoverhuurbedrijf waar we onze auto, een 4 wheel drive Toyota mee kregen. Hij was brandschoon en had nog maar 20.000 km gelopen. Toen we Calgary uit reden scheen de zon op het glooiende landschap met een dun laagje sneeuw. In de verte zag je al de besneeuwde Rocky Mountains. Erg mooi! De wegen waren best goed en we besloten in Canmore, dat aan de rand van de Rockies ligt, te gaan lunchen. Het is een mooi stadje met veel houten huisjes en leuke winkeltjes. Het is een wintersportplaats en was nu ook druk met toeristen.
Toen we verder reden gaven borden aan de de TransCanada Highway tot 14 uur halverwege de Rockies (onze beoogde route) afgesloten was. Omdat het toch nog een tijd duurt voordat we daar zijn reden we door. Het was genieten van het landschap: besneeuwde bergen en bossen. Het had hier onlangs behoorlijk gesneeuwd. Prachtig!
Dan konden we bij de file aansluiten die stond te wachten totdat de werkers hun avalanche control werkzaamheden klaar hebben. Gelukkig duurde het maar 10 minuten totdat we konden doorrijden. Er lag daarna meer sneeuw en prut op de weg en het was af en toe glad. Toen we Rogers Pass voorbij waren en dachten het ergste gehad te hebben kwamen we tot stilstand. Geen idee waarvoor, een aanrijding of dat er toch een lawine was...we stonden ruim een uur stil. Ik probeerde Judy te sms'en dat we later kwamen maar er was geen bereik in de bergen.
Eindelijk konden we verder rijden; ondertussen was het bijna donker en we hadden nog 150 km te gaan voordat we in Salmon Arm waren. De weg was glibberig, het was hartstikke druk doordat het verkeer op deze belangrijke highway zo lang heeft stilgestaan en onze koplampen waren zo vies geworden dat we bijna geen licht hadden. Er was geen plek waar we even stil konden stilstaan om ze schoon te maken en daarom reden we op de achterlichten van onze voorganger tot Revelstoke. Daar namen we een snelle kop koffie en maakten de lichten schoon. Dat scheelt enorm en het laatste stuk naar Salmon Arm reed veel plezieriger.
Ondertussen liet Judy weten dat het eten klaar was. Bij Judy en Duaine was het thuiskomen, net alsof we elkaar vorige week voor het laatst hebben gezien! We hadden een gezellige avond.