Laatste etappe in Canada

Donderdag 5 januari
Kennelijk wennen we aan de kou. Toen wij vanmorgen naar buiten liepen voor ons ontbijt dachten we dat het niet zo koud meer was. Het bleek toch nog -17 graden te zijn. Na een halve liter koffie en een mega grote appel/kaneel muffin begon onze laatste etappe in Canada. Onze lawaaierige buren waren vannacht rustig, waarschijnlijk vonden ze mij een 'kwaad wijf' toen ik ze vroeg of het wat rustiger kon. Ondanks dat er de hele nacht een gebrom te horen was van een of andere machine hebben we lekker geslapen.
Vandaag reden we van Pemberton via de Sea to Sky Highway langs de kust naar Vancouver. De route was nu minder spectaculair dan gisteren en het werd steeds warmer naarmate we richting kust reden.
Vlak bij Squamish gingen we op zoek naar de plek waar heel veel bald eagles (visarend) in deze tijd van het jaar zich tegoed doen aan zalm kadavers in het rivier. Het was even zoeken -we kwamen onderweg door een stuk bos waar de bomen bedekt zijn met mos waardoor het spookachtig mooi leek - maar toen zagen we een paar bald eagles. We parkeerden de auto en liepen langs het riviertje. Een man legde ons uit waar we ze nog beter konden zien en na stukje door het bos lopen kwamen we bij een plek waar meer dat 20 bald eagles te zien waren. Ze plukten de dode zalmen uit elkaar en namen stukken mee in hun klauwen. Er waren ook veel meeuwen, die af en toe verjaagd werden door de eagles. De jonge eagles zijn donker, de volwassenen hebben een witte kope en een witte staart. Het was indrukwekkend. Gerrit A zou hier een hele dag willen zitten! We waren helemaal blij dat we zoveel eagles zagen en van zo dichtbij!
Daarna reden we langs de kust naar Vancouver. Hier was het rond de nul graden. Gelukkig waren we voor de spits in Vancouver want nu al duurde het ruim 20 minuten voordat we de Lions Gate Bridge op konden draaien. De auto's ritsen hier erg gedisciplineerd zodat de overgang van 4 banen naar 1 baan wonderbaarlijk vlot verloopt. Daar kunnen we in Nederland wat van leren!
We leverden de auto in bij Hertz en de 'ontvangst mannen' keken vol verbazing naar de bijzonder vieze auto en vroegen waar we vandaan kwamen. Toen we "Calgary" zeggen, begrepen ze het! We hebben ruim 1700 kilometer gereden.
Ons hotel is erg mooi - maar goed dat die al betaald is, hij zal redelijk duur zijn.! We zitten op de 27ste verdieping en hebben een prachtig uitzicht op downtown Vancouver, de bergen achter North Vancouver en op de schepen die voor Vancouver liggen te wachten totdat ze kunnen lossen. Onze kamer is luxe met een King size bed; er is een zwembad, spa, fitnessruimte en kapper in het hotel.
We liepen een rondje en verbaasden ons over hoeveel daklozen hier zijn. In diverse portieken hebben ze hun "huis" ingericht. De sirenes horen we regelmatig; het lijkt alsof de ambulances rondjes rijden!
De ondergaande zon gaf een prachtig plaatje toen we uit onze kamer naar buiten keken. Voor vannacht wordt hier sneeuw voorspeld maar nu schijnt de zon nog mooi!
Ik ging naar het zwembad en had het helemaal voor mij alleen. Het water was frisjes... Ondertussen genoot Louw van de ondergaande zon en de opkomende verlichting van Vancouver. Het is een prachtig gezicht, je ziet de verlichte schepen liggen, boven in de bergen zie je de verlichting van de wintersport gebieden, je ziet West Vancouver tegen de hellingen en en de verlichte gebouwen van downtown. We genieten!