Zeehonden tijdens de boottocht in Swakopmund

Zaterdag 15 september
Gisteravond was het eten echt heerlijk. De Tug, waar we hebben gegeten schijnt het beste restaurant van de stad te zijn. Gezien de drukte en onze eigen ervaring, moet het wel zo zijn. We hadden een tafel aan het raam en zagen de zon naast de pier in de Atlantische Oceaan onder gaan.
Vanmorgen om 8 uur vertrokken we in een busje naar Walvis Bay, ongeveer 20 kilometer ten zuiden van Swakopmund. Eerst bracht de chauffeur ons naar een lagune waar een grote groep pelikanen was. Het waren niet hele roze pelikanen; blijkbaar hadden ze nog niet genoeg roze kreeftjes gegeten. De binnenkant van de vleugels was heel mooi: oranje en zwart. Jammer dat ze niet op commando voor de foto de vleugels wilden openslaan.
Daarna gingen we op een kleine boot de Atlantische Oceaan op. In de haven was een zwarte vrouw in klederdracht die poppetjes in klederdracht verkocht en veel geld vroef als je een foto van haar wilde maken. Doordat we snel aan boord van ons bootje moesten had ik geen tijd om zo’n poppetje te kopen.
Het was in de haven druk met toeristen die ook een boottocht gingen maken. Carel moest zich nog even boos maken want hoewel hij een kleine boot voor alleen onze groep had geregeld, bleek dat ze ons op een grote boot met een heleboel mensen wilden zetten. Carel kreeg uiteindelijk wat hij geregeld had: een kleine boot voor onze groep en een paar anderen. Het was op de boot ontzettend koud; iedereen had meerdere lagen kleding aan en dan nog wilden sommigen een deken om. Gelukkig waaide het wat minder hard dan gisteren.
We waren de haven nog niet uit of er kwam een kolos van een zeehond aan boord die bovenop de banken in het midden van de boot op “sprong” Hij kreeg was visjes aangeboden door de schipper maar wilde die niet. Blijkbaar wilde hij alleen aandacht. Het was een harbour seal (een pelsrob) die een hele fijne dichte laag haar heeft. Als hij uit het water kwam was hij heel glad en als hij zich schudde kon je zien dat hij een vacht had. Na een tijdje ging hij overboord en kwamen nog 2 zeehonden aan boord. Het was heel bijzonder om ze van zo dichtbij te zien! De schipper had blijkbaar enkele zeehonden aangeleerd dat ze visjes kregen als ze aan boord kwamen.
Verderop aan de kust was een oester kwekerij die gemarkeerd was met tientallen gekleurde tonnen. Daarna zagen we een scheepswrak vlak bij het strand en even verder honderden vrouwtjes zeehonden met hun kleintjes. Ook in het water waren ze overal te zien. De kleintjes maken blatende geluiden zoals een geit of schaap. Tussen de zeehonden op het strand liepen 3 jakhals te zoeken naar makkelijk prooi of dode dieren. Een van de jakhals vond een baby zeehond en rende ermee weg. Even later vielen twee jakhals een kleine pelsrob aan en hadden hem al te pakken. Maar de moeder kwam er aan en loodsde haar kleintje naar het water. De jakhals dropen toen af en gingen verderop liggen. Het was indrukwekkend om te zien.
De schipper kreeg bericht dat er walvissen waren gespot en voer verder de zee op. Daar zagen we drie bultrug walvissen naast elkaar zwemmen en duiken. Het is zo moeilijk om ze goed op de foto te krijgen! Het is ook niet geweldig gelukt. De walvissen die we toen in Canada hebben gezien waren groter en kwamen verder uit het water. Indrukwekkend was dit wel.
Na 2 uur varen kregen we aan boord verse oesters ( heel lekker) , een glaasje drinken en allerlei hapjes. Vlakbij de haven kwam de dikke zeehond weer aan boord en nu had hij eigenlijk geen zin om er weer af te gaan.
Om 13.30 uur werden we bij de camping afgezet. De zon brak inmiddels door en maakte het aangenaam uit de wind. Louw en ik zijn nog wat door de stad gaan lopen om wat beweging te krijgen na al het stilzitten op de boot. Morgen gaan we verder trekken in de richting van de Etosha Park. Het wordt een route waarvan sommige delen allen voor 4 WD toegankelijk zijn. Ik ben benieuwd hoe het gaat.
We hopen dat het vanaf nu warmer wordt. Het is na 18 uur zo koud dat je niet buiten kan zitten.

Het internet hier is erg traag. Het is lastig om verslagen op de weblog te doen. Met foto’s is het helemaal een drama! Volgens mij heb ik al heel wat er op gezet maar ik vind ze niet treug. Blijkbaar doe ik iets niet goed...