Kuta/Legian, Indonesie

Maandag 5 januari
De wekker gaat akelig vroeg: 5.30 uur gaat we er uit, even een broodje eten en om 6.20 uur zitten we bij Rob en Jim in de auto om de trein van 7 uur in Assen te nemen. Maar goed dat we ruim om tijd waren want en reizen met een OV kaart is nog lastiger dan we dachten. Je moet eerst invullen wat voor NS kaart je wil hebben en dan pas kun je inchecken. Dat weten we dan alvast voor de terugreis. Om 9 uur zijn we op Schiphol. Louw heeft gisteravond al ingecheckt dus na het afgeven van de rugzakken hebben we tot 11.30uur de tijd om te winkelen en koffie te drinken. We hebben niets nodig maar nemen wel een kop koffie(die overigens niet lekker was) De GSM gaat uit en na een half uur vertraging vliegen we om 12.30 uur. Martje zag wat op tegen het vliegen omdat ze op de vlucht naar Canada zo ziek is geweest. Gelukkig valt het mee en hebben we tot Kuala Lumpur een rustige en probleemloze vlucht.

Dinsdag 6 januari
Vandaag is onze eerste dag in Kuta, Bali. De reis was weer een lange zit! tot Kuala Lumpur hadden we een rustige vlucht. Het was erg warm in het vliegtuig dus de fleece vesten waren overbodig. In KL hadden we een paar uur wachttijd en dan konden we weer in hetzelfde vliegtuig naar Denpasar stappen. Nu was de vlucht erg hobbelig. Toen de captain de crew dringend verzocht naar hun stoel te gaan wisten we dat het echt slecht weer was. En met het in zee storten van de Air Asia in hetzelfde gebied zat ik niet echt lekker!
Om 12.30 zijn we in Denpasar. Het vliegveld gebouw is behoorlijk vernieuwd. Een grote nieuwe hal en heel veel balies voor de paspoortcontrole. De houten hokjes waar maximaal 2 man tegelijk bezig waren, zijn weg. We halen wat geld uit de muur en hebben geluk dat een man Louw er op attent maakt dat hij zijn pasje nog niet terug genomen had. Wat een mazzel!
Bij de taxi is er eerst gesteggel. Een chauffeur wilde ons voor 20.000 RP naar Kuta brengen en toen we inde auto zaten wilde hij meer hebben. Dus uit de auto en terug op zoek naar de taxi-ticketbalie. Daar kochten we een ticket voor 100.000 , altijd nog minder dan de250.000 die de eerste man wilde hebben. We worden naar Matahari bungalows gebracht maar daar was alles voor een redelijk bedrag weg. We lopen dan maar door naar Louw’s oude adres Dewa Bharata. Daar hebben een kamer voor 400.000 per nacht (25 euro) en hebben we een zwembad en zitten we dicht in het centrum. Tevreden dus! Allereerst de zweterige kleren uit. En dan zitten we heerlijk op ons balkon! We drinken een biertje in het restaurant van Dewa Bharata en vallen dan moe in bed. We ontdekten dat er onderweg in onze rugzakken geneusd is. De rits van Louws bovenvakje was open en uit een zijvak van Martje waren Imodiumtabletten weg.
Na een paar uurtjes slaap gaan we wat eten. Op naar Aquarius aan de Jalan Legian waar ze de vorige keer zo lekkere spring rolls met zwarte bonensaus hadden. We bestellen spring rolls, zwarte bonensaus hebben ze niet meer en sweet and sour pork. We vinden beide niet zo lekker als dat we ons herinnerden. Jalan Legian is nog steeds druk en er komen steeds meer nieuwe vierkante betonnen gebouwen bij. Er zijn op het eerste gezicht ook minder straatverkopers die je aanklampen. De “ transport” mannetjes zijn er nog wel. We halen nog een biertje om even mensen te kijken. Dan vallen we in bed…. Hartstikke moe!

Woensdag 7 jan. 2015
Wat een beroerde nacht! Uren niet kunnen slapen, airco aan, airco uit, last van de neusholtes door de airco, keelpijn… tegen 5.30 uur vallen we in slaap en worden om 11 uur wakker. Dat was even schrikken want zo lang hebben in geen tijden meer geslapen. Nog niet fit maar in ieder geval wat uitgerust gaan we naar het ontbijt. Een lekkere pannenkoek met honing en een kop thee. Ondertussen wordt ons huisje schoon gemaakt. Het lukt op Internet te komen en ik stuur een mailtje naar Ursula en Marijke met het voorstel vanavond te Skypen.
Als ik mij omkleed om te gaan zwemmen gaat het regenen. Gelukkig maar een korte bui en daarna kan ik even lekker zwemmen. We gaan dan via Poppies Lane naar het strand. Poppies lane is nog steeds een drukte van jewelste: brommers, autos, mensen. Er is een winkelcentrum bij gekomen en veel oude gebouwtjes worden vervangen door nieuwe betonnen bouwsels. Het is niet druk op het strand. Het waait heel hard. Er lopen nog steeds tatoo mannetjes, hoeden verkopers, sarong verkopers en ananasverkopers, maar minder dan eerder. We gaan op een muurtje in de schaduw zitten. Een sarong vrouwtje vindt het kennelijk koud want ze heeft een lange legging aan onder haar sarong, sokken in de slippers, een vest, een hoed en een sjaal over haar hoed en wanten. Inmiddels hebben we zin een soepje en gaan in de food court van het nieuwe winkelcentrum op zoek. He valt ons tegen. Voornamelijk westers eten of in ieder geval westers gericht en hoge prijzen. Je kan trouwens merken dat de prijzen hier behoorlijk zijn gestegen. Gisteravond betaalden we omgerekend 2 ½ euro voor twee kleine flesjes bier. In een ander restaurant in Poppies Lane nemen we een heerlijk tomatensoepje en een ananassap. Heerlijk! Prijs: minder dan 5 euro.
Terug in ons huisje gaan we bij het zwembad hangen en dan wat drinken in Prawita, nog steeds een heel mooi (en onveranderd) restaurant. We hebben uitzicht op Aquarius en zien daar een paar mannen met een vrouw al aardig aan de drank. Dan naar huis voor een siesta. Onze avondmaaltijd halen we bij hetzelfde restaurant als waar we vanmiddag hadden gegeten in Poppies Lane. Ook nu zijn we tevreden over het eten. Terug bij Dewa Bharata hebben we Skype contact met Marijke. Het kwam Ursula niet uit; zij moest naar het consultatiebureau en moest werken. Het is vorstig en helder in Nederland. Leuk om Marijke te spreken! Dan nog de weblog bijgewerkt en dan gaan we “stappen”. Het is bij de disco’s een vreselijke herrie, je snapt niet hoe mensen het daar volhouden. Wij gaan bij Aquarius zitten. We zien dat 1 van de manen en de Thaise vrouw van vanmiddag er nog steeds zitten, nu met een jonge man erbij. Ze zijn aardig aan het innemen en de vrouw gedraagt zich wat ordinair. De jonge man (kennelijk een Amerikaan op wereldreis) houdt het voor gezien en vertrekt. De andere man, een Australier uit Perth komt dan naar ons toe en vertelt dat de Thaise vrouw van hem is en dat “shit sometimes happens, sorry for that, love”. Hij komt van oorsprong uit Engeland en zijn vader had hem met een enkele reis naar Australie gestuurd. Een ruig type maar wel leuk om even te spreken.

We blijven nog 2 nachten in Kuta en willen dan door naar Ubud.
Groetjes aan jullie allemaal!