en nu naar huis!

Vrijdag 20 februari
‘ s Middags nog wat internetten in het koude AC cafe van het hotel en daarna kijken we rond in de digit mall Low Yat Plaza aan de overkant van de straat. Er is hier van alles te koop op het gebied van computers en camera’s en dat wel 5 verdiepingen hoog. Als we eruit willen doet zich een klein probleem voor: hoe komen we hier weer uit. We proberen een nooduitgang, maar dat maakt het alleen maar erger. We komen in een ruimte waar ze aan het verbouwen zijn en waar geen uitgang is. We gaan maar weer terug en vragen naar de uitgang. Dat werkt en binnen een mum van tijd staan we weer buiten. Geen idee wat hier gaat gebeuren als hier brand uit breekt.
Na een siësta gaan we uit eten bij een simpel tentje vlak bij het hotel. Heerlijk eten voor een prikje. Hier zit ook een Australisch echtpaar dat deze eettent als hun vaste plek heeft om te eten en mensen te kijken. Ze komen uit Perth en genieten hier net als wij van het mensen kijken en wat er allemaal in het restaurant gebeurt. Zo te zien is het een familiebedrijf en hebben ze ook hun minder bedeelde familieleden ingezet voor afruimen en drankjes rondbrengen.
Inmiddels is het donker geworden en gaan we nog enkele foto’s maken in de mooi verlichte straten bij de winkels van exclusieve merken zoals Gucci, Prada etc.

Zaterdag 21 februari 2015

Na het ontbijt gaan we richting Chinatown, waar we 4 jaar geleden ook een aantal dagen geweest zijn. Volgens de hotelbalie kunnen we hier het best met de monorail naartoe. Hebben we weer een uitdaging om ergens wat moeite voor te moeten doen. De plek waar het monorailstation moet zijn ligt enkele honderden meters van ons hotel, maar dan belanden we weer in een gigantisch winkel centrum waar je ieder keer moet vragen waar het daadwerkelijke monorail spoor ligt. Dan nog even wat hulp bij het verkrijgen van tokens voor het stationspoortje en dan staan we twee haltes verderop al in Chinatown.
Jalan Petaling is nog steeds even druk als een paar jaar geleden met alle marktkooplieden. We lopen door naar de overdekte Central Market. Louw koopt daar een nieuwe zonnebril, de oude Ray Ban was na meer dan twintig jaar trouwe dienst achtergelaten in Bali. Het wordt nu een nieuwe moderne bril. Martje koopt nog een batiklapje voor haar handwerkjes en dan is het weer tijd voor een soepje in de foodcourt in het complex.
Louw z’n oude kapper is niet meer te vinden en hij zal moeten wachten tot hij volgende week weer door Martje haar tondeuse gekapt wordt.
We gaan weer terug naar ons hotel en hebben het verder niet druk. Voor morgen hebben we nog een halve dag bijgeboekt in het hotel; we vertrekken pas om middernacht vanaf het vliegveld en zouden zo vanaf een uur of 12 op straat staan. Voor omgerekend 30 euro mogen we tot ’s avonds 19 uur op onze kamer blijven. Zodoende kunnen voor dat we daadwerkelijk vertrekken even douchen (wel zo lekker na weer een warme dag van in de 30 graden) en mogelijk kunnen we ook nog iets voorslapen, alsof we een nachtdienst hebben...
Eten doen we weer bij onze toko en we nemen nu een buffet maaltijd. In je bord krijg je een schep rijst en daarna kun we uit een stuk of twintig bakken er iets bijscheppen en dat voor nog geen 5 Euro. Het bier was nog duurder dan de maaltijd!

Zondag 22 februari 2015

Het is weer genieten van het Aziatisch ontbijt: vis porridge smaakt best goed, bami, gedroogde visjes, gestoomde rolletjes met krab, papaja, ananas, meloen en koffie. We gaan daarna richting Petronas Towers, nu met de monorail. Wat slenteren door het mega winkelcentrum, dan genieten van de warmte in het park en om 13 uur gaan we de Petronas Tower in. Er zijn scherpe veiligheidmaatregelen en we mogen er allen in begeleide groepen in. Op de sky bridge tussen de 2 torens mogen we 10 minuten zijn en op de 86ste verdieping ( de hoogste waar je mag komen) hebben we 20 minuten. Het uitzicht is mooi, helaas is het wat nevelig dus de heuvels in de verte krijg je niet goed op de foto. Deze toeristische attractie kunnen we afvinken.
Na een soepje gaan we alvast de rugzakken inpakken en dan nog eten bij het buffet van de toko op de hoek. Het was weer lekker! Dit zullen we missen!
Het is heerlijk dat we tot 19 uur in onze kamer kunnen blijven- dan hoeven niet in onze ‘warme’ reiskleren rond te lopen. Na het douchen wachten we onder het genot van een kop koffie in de airco cafe van het hotel op onze taxi naar het vliegveld.
Nog een lange nacht en we zijn thuis!

Maandag 23 februari
De taxi was keurig op tijd met ons oppikken van het hotel. De vlucht van 13 uur was goed, alleen boven Europa heeft het wat gehobbeld. Martje zit naast een Welshman die veel gereisd heeft en leuk kon vertellen. Toen we aankwamen op Schiphol zei hij “the Russians didn’t get us this time”, daarmee doelend op de MH17 ( de vlucht waarvoor wij oorspronkelijk ook voor geboekt waren).
Om 6.45 uur landen we en om half elf zitten we met Rob en Jim aan de koffie. Opa en Oma komen ook langs. We voelen ons nog redelijk fit- we hebben beide wat kunnen dommelen in het vliegtuig. Het is gek dat iedereen met dikke kleren aan loopt. Dat zijn wij niet meer gewend. Het is waterkoud…
Thuis is alles goed. Rob en Jim hebben weer goed op ons huis, tuin en beesten gepast. We zijn hen erg dankbaar! Opa en Oma namen een grote pan bonensoep voor ons mee, ze weten dat we gek zijn op Oma's bonensoep. Gelukkig gaat het wat beter met Menno. De kinderen zijn met z'n vijven op wintersport dus we moeten een week wachten om hen weer te zien.
We zijn blij dat we weer thuis zijn bij onze dierbaren. Het was weer een indrukwekkende vakantie. We kunnen voorlopig nog lekker nagenieten!