Een mooi plekje aan de oceaan

Zaterdag 17 jan
Op tijd op pad. Louw voelt zich weer redelijk fit en Martje gaat ook weer de goede kant op. Het wordt een rit van 375 km naar Denham. In het NP Kalbarri maken we nog een paar fotostops en schieten daar plaatjes van de mooie uitzichten en banksia struiken. Na het NP wordt het een lange eentonige rit over de snelweg met links en rechts, voor en achter alleen woestijn begroeiing. Maken nog een korte uitstap naar de Stromatolites, een soort oerorganisme, die zuurstof uitstootte en wij zodoende konden leven op aarde. Het zijn een soort schijven die tussen het zand staan aan de vloedlijn. Tegen een uur of 13:30 komen we aan in Denham en verblijven dit maal op een camping met een plek aan de Indische oceaan en een paar bomen voor de schaduw.
De rest van de middag blijven we bij de camper met het mooie uitzicht op de zee. Martje skypt daarna nog even met Marijke (de verbinding is belabberd) en dan gaan Louw eten koken. Macaroni met als toetje meloen. Een eenbenige zeemeeuw krijgt een paar stukjes macaroni en binnen een mum van tijd komen er nog een stuk of zeven bij te schreeuwen. Dat was niet de bedoeling.
We blijven hier twee dagen en gaan morgen ochtend vroeg naar de dolfijnen in Monkey Mia.

Zondag 18 januari 2015
Om 6 uur zijn we al op. Even ontbijten, de camper inpakken, inclusief die rotlade vastbinden - anders schiet die weer er uit- en dan rijden we naar Monkey M.ia. We willen eerst tanken want Martje wordt altijd zenuwachtig van een leeg-achtige tank maar de pomp is om 6.45 nog niet open. In het dorpje zien we een emoe over straat wandelen. De rit naar Monkey Mia is een korte: slechts 28 km. Aan het strand van Monkey Mia komt een vaste groep dolfijnen die al enige jarengemonitord wordt. Ze worden een beetje gevoerd en zijn op hun gemak bij de aanwezigheid van mensen. De dolfijnen zijn zo een toeristen trekker geworden.Je gaat met z'n allen tot je knieen in het water staan en de dolfijnen tblijven cirkelen totdat ze een vis krijgen. Sommigen willen de vis niet eens hebben, dus hongerig zijn ze niet. Vooral nieuwsgierig en sociaal! We maken een heleboel fotos!
Dan kopen we een kop koffie en een muffin in het restaurant. De koffie geeft Martje net even het laatste zetje tot beter voelen! (Hoezo verslaving?) In het overdekte terras van het restaurant krioelt van de meeuwen. Een man en vrouw willen even van hun tafel met eten daarop weglopen en meteen zijn stuk of 10 meeuwen in aanval op het eten. Een serveerster hangt dan een wapperende roofvogel op en weg zijn de meeuwen! En dan komt een emoe aan stappen die over het muurtje op de tafels in het restaurant kijkt. De emoes kunnen mensen aanvallen en daarom wordt ten zeerste afgeraden om ze te voeren. En dan waren er nog 6 grote Australische pelikanen. Die wilden de vis van de dolfijnen en dus werden ze weggelokt door de park mensen. De pelikanen gaan op de loop voor de emoe.
Terug in Denham gaan we eerst tanken en de voorruit van de camper schoon maken. Dan de was doen, boodschappen doen en verder alleen luieren. Martje gaat nog de zee in. Het is heerlijk warm en helder water en wordt heel geleidelijk dieper.
Morgen gaat de reis weer verder naar het noorden. Ongeveer tot aan Carnarvon is het plan.