Toeristen

Woensdag 18 januari
Vanmorgen lag een mega cruiseschip afgemeerd aan de pier. Vanuit onze hotelkamer zagen we hoe de passagiers, als een lange rij mieren, het schip verlieten richting centrum van de stad. Even zoeken op internet... het is de Sea Princess en maakt een cruise van 84 dagen door de zuid Pacific: Australië, Nieuw Zeeland, Tonga, Samoa, Tahiti, Fiji, Paas Eilanden dan onder langs Zuid Amerika, Barbados, Panama en terug naar Australië. Kunnen we later altijd doen als we oud zijn en onze Hummer verkopen!
Het was vanmorgen smoor druk in de ontbijtzaal. Gistermiddag en -avond was een Chinese delegatie hier. Het was de Vice president van het Chinese Congres met allerlei aanhang. Er was een chique diner hier in het hotel, er speelde een traditioneel bandje, er werden foto's gemaakt en het krioelde van de beveiligers. Waarschijnlijk kwamen de chinezen hier wat (wal)vis rechten ophalen in ruil voor Chinees geld. Je ziet hier bij gebouwen in aanbouw borden met 'China Aid'. De baas van het hotel bood ons zijn excuses aan dat de delegatie onze rust verstoorde. niet dat wij er last van hadden, het was juist leuk om de drukte rond de bobo's te zien. Vanmorgen waren allerlei chinezen met ons aan het ontbijten, bewaakt door bodyguards op enige afstand. We zagen de wijkagent de hele dag hier rond lopen, hij zag een paar drukke dagen hebben. Af en toe had hij wel een rustig moment en kon hij zijn hamburger bij het zwembad eten. Het SGBO zal in het paleis van de koning, hier vlakbij, hebben gezeten. Of misschien geen SGBO, want wijkagent kreeg kennelijk geen lunchpakket.
Na het ontbijt hebben wij ons weer gemeld bij een lokale bus. Nu naar de andere kant van het eiland. Daar zijn twee toeristische dingen die we kunnen zien. Dit eiland is niet zo mooi als Vava'u. Het is vlakker, dichter bevolkt, meer ontwikkeld, drukker met verkeer en meer vervuild. Langs de weg en in sommige stukken bos is het bezaaid met plastic. Zo jammer.
Onze eerste stop was Lapaha. Gelukkig viel een bui regen terwijl wij in de bus zaten en had de bus ook nog een werkende ruitenwisser. Ook had die een indrukwekkend stel scheuren in de voorruit. De stop was om hele oude graftombes van de Koninklijke familie te bezichtigen. Helaas waren er geen borden die ons de weg wezen maar ons behulpzaam meisje wees ons de weg. Ik had mij een soort piramide voorgesteld en het viel wat tegen. Er waren twee grote bulten met grote stenen om de aarde tegen te houden en bovenop waren wat verse graven met, zoals hier gebruikelijk is- heel veel plastic bloemen. Het zag er wat verwaarloosd uit maar misschien komt het door het gebruik dat overledenen niet gestoord mogen worden. Dus geen graaf- of herstel werkzaamheden. We hadden het redelijk snel bekeken en toen we naar de weg liepen reed net de bus langs die we hadden willen hebben naar Ha'amonga. Daar is een grote stenen poort waarvan ze het ontstaan niet weten.
Terwijl we langs de weg wachten komen diverse bussen langs maar ze willen niet stoppen omdat ze vol zitten met cruise toeristen die zich een dag op het eiland vermaken. Na verloop van tijd stopt een kleinere, minder luxe bus. Als ik vraag of hij naar Ha'amonga gaat zegt hij ja, maar het is een tour van het hele eiland. We mogen mee als we betalen. Ik zei dat we alleen tot Ha'amonga mee willen. De buschauffeur vond dat goed als de passagiers het ook goed vonden. Niemand zei wat dus wij stapten in en voor 5 dollar ( wel veel) kregen we een lift naar de stenen poort. De rit was lang niet zo gezellig als de locale bus, niemand zei iets tegen elkaar en volgens mij was het een soort verplichting voor ze.
Bij de attractie stonden inmiddels meerder bussen en taxi's (voor de hele snelle toeristen). Louw kreeg gelukkig 1 foto van de poort zonder toeristen erop. Er waren hier ook souvenir verkopers: houtsnijwerk en kettingen. De cruise toeristen waren snel klaar en stapten gauw weer in de bus naar de volgende attractie. Wij zijn verderop in de schaduw gaan staan om op onze local bus terug naar de stad te wachten. Het duurde ruim een uur. In die tijd was er van alles te beleven: een roedel honden die naar ons bleef blaffen totdat ze er flauw van werden, een meisje van 1 van de huisjes dat naar ons toe kwam met de mededeling dat ze honger had en ons vroeg of wij haar geld wilden geven (gezien haar postuur had ze niet veel honger) en het kijken naar de vele spelende kinderen in een klein huisje. De moeder van de kinderen kwam vragen of we op iemand wachtten en toen ze hoorde dat we of de bus wachtten, vroeg ze of we een stoel wilden. Om de paar minuten verzekerde ze ons dat hij er echt aan zou komen. En dat was zo.
In de bus terug naar Nuk'alofa stapte een stel cruise toeristen in. Het waren Australiërs die de locale bussen ook leuk vonden. De kleine bus werd tjokvol maar hier worden passagiers niet geweigerd als de bus vol lijkt. De chauffeur had een goede dag, hij kon waarschijnlijk vanavond eerder stoppen!
Om te voorkomen dat we morgen niks te doen hebben zijn we maar weer naar het zwembad van het hotel gegaan.
Aan het eind van de middag keken we hoe het cruiseschip van hier vertrok. En zagen we hoe de Chinese delegatie met toeters en bellen weer aankwam bij ons hotel. De beveiligers kleding zich om 18 uur om in hun onopvallend uniform, geen zwart pak meer maar een Hawaï shirt op een zwart broek.