Door de bergen naar Uis

Zondag 16 september
Gisteren heb ik een storende fout gemaakt in het verslag. We hebben geen grote groep pelikanen gezien maar een grote groep flamingo’s!

Het motregende vanmorgen. En het was koud, slechts 10 graden. Vanwege de zware rit die ons te wachten stond was door Carel voorgesteld dat we om 8 uur gingen vertrekken. Dus om 8 uur stapten we in de auto en na het tanken reden we in noordelijke richting langs de kust. Het motregende en de weg zag er, op de niet geasfalteerd gedeeltes wat glibberig uit.
Eerst reden we door een gebied waar veel zoutmeren waren en dus zoutwinning is. Langs de kust richting Cape Cross waren tientallen afslagen naar de kust voor vissers. Doordat het hier in de Atlantische Oceaan goed vissen is, komen hier drommen vissers uit Zuid Afrika.
Ons eerste doel vandaag was Cape Cross met haar Kaapse pelsrobben kolonie. Het waren ontelbaar veel - weer vrouwtjes met jongen. Je kon heel dicht bij ze komen dus blijkbaar zijn ze mensen gewend. Sommigen blaften wel wat van zich af als je te dicht bij kwam. Ook waren hier weer jakhalzen die op zoek waren naar een baby rob. Het was bij de robben heel koud en het stonk enorm. Dus niet aantrekkelijk om lang te blijven hangen! Toen we terug naar de hoofdweg reden zagen we een volwassen zeehond in de berm een heel eind van het strand. Een jackhals liep er omheen. Later hoorden we van medereizigers dat de zeehond dood in de berm lag. Zielig!
Daarna stopte het met miezeren en reden we de woestijn weer in in de richting van een oude vulkaan. De wegen vielen mee en de 4-wheeldrive hoefde niet ingeschakeld te worden. Onderweg parkeerden we de camper op een mooi plekje in the middel of nowhere om te lunchen in de warmer wordende zon (26 graden). Dat was weer een stuk beter dan de kou van de afgelopen dagen. We zagen nog een paar struisvogels en een grondeekhoorn die de weg overschoot. Hier groeien Welwitschia Mirabilis planten die wel 500 jaar oud kunnen worden en worden daarom levende fossielen genoemd. Wonderbaarlijk hoe ze hier in de dorre woestijn kunnen overleven.
De hele rit van 150 kilometer zijn we maar 1 auto tegengekomen - en een fietser. Wat een moed (of dwaasheid) om een slechte grindweg met veel stijgen en dalen aan te durven! Onderweg zagen we “stalletjes” waar mooie stenen werden verkocht. We zagen nergens verkopers maar toen we even stopten om een foto te maken kwam de verkoper aangerend.
De camping in Uis was redelijk basic. het had wel een piepklein zwembad waar ik even in ben geweest maar ik vond het water best koud. Onze camper was op deze rit heel vies geworden. Omdat we ons indeftig gezegschap bevinden hebben we de camper globaal afgespoeld, want die zat onder een laag rode prut.
Nog 1 dag door de dorre woestijn en dan gaan we naar het Etosha National Park met z’n vele dieren.